De uitvinding van het chromatisch pedaal, dat het spelen vereenvoudigde, verhoogde de populariteit van de harp aanzienlijk. Het instrument werd zo populair dat Beethoven zijn Variaties op een Zwitsers lied schreef ‘pour harpe ou piano’. Later werden zijn populairste stukken gearrangeerd, zoals de ‘Moonlight’-sonate, die virtuoos werd getranscribeerd door John Thomas, harpist van koningin Victoria. De Divertissements pour la harpe werden ooit beschouwd als van Beethoven, maar zijn mogelijk van zijn tijdgenoot en kennis, graaf Karl Wilhelm von Haugwitz. De vooraanstaande Italiaanse harpiste Paola Perrucci speelt op een Érard-harp, behalve het Adagio grazioso, Op. 31, nr. 1, waar ze op een modern instrument speelt.
De enkelpedaalharp is een harp waarbij men elke noot afzonderlijk door een pedaal kan verhogen of verlagen. Het instrument telt zevenendertig snaren en zeven pedalen, waarmee de zeven noten van de toonladder kunnen worden gespeeld. Net zoals de dubbelpedaalharp heeft ook deze harp zeven pedalen, maar elke pedaal kan hier slechts in twee verschillende standen worden gezet. Bij de dubbelpedaalharp, in drie. Door pedalen te gebruiken kon de speler meer gecompliceerde harmonieën en chromatische melodieën spelen. Het instrument werd in 1720 uitgevonden in Duitsland door Celestin Hochbrucker. Zijn (single-action) pedaalharp werd vervolgens verbeterd door Georges Cousineau, en in 1792, door Sébastian Érard. Omstreeks 1780 verving Georges Cousineau nl. de haakjes bovenaan de snaren door pennetjes om ervoor te zorgen dat de as van de snaar niet meer zou verschuiven en het akkoord langer kon worden aangehouden.
In 1728 werd zo’n harp aangeboden aan keizer Karel VI en ten tijde van zijn dochter keizerin Maria Theresa (sinds 1740), veroverde dit instrument Wenen en andere Europese centra. Toen haar dochter, Marie-Antoinette (foto), in 1770 naar Parijs ging, had ze een dergelijke harp bij zich.
Paola Perrucci begon haar muzikale studies op achtjarige leeftijd, in de voetsporen van haar vader Mario, een componist en leraar. Toen ze zeventien was, studeerde ze af in harp met de hoogste cijfers en onderscheidingen aan het Conservatorium van Pesaro. Ze vervolgde haar harpstudie aan de Accademia Nazionale di S. Cecilia in Rome, waar ze ook de kamermuziekcursus van Riccardo Brengola volgde, en aan de Hochschule für Musik in Wenen, waar ze studeerde bij Adelheid Miller, eerste harp van de Staatsopera. In 1986 was ze eerste harp van het Orchestra Giovanile Italiana. In hetzelfde jaar werd ze eerste bij de Udine International Competition of Contemporary Music. Geïnteresseerd in de heropleving van originele werken uit de 18de en 19de eeuw, heeft ze in haar repertoire een groot aantal ongepubliceerde composities van groot historisch en musicologisch belang. Ze heeft zich toegelegd op de uitvoering van zeldzame harpwerken, de herontdekking van de harp als basso continuo-instrument en op ensemblemuziek, waarbij ze stukken uitvoert die variëren van de Renaissance (op een historisch instrument) tot de moderne tijd, en ongepubliceerde stukken redigeert.
Hiervoor studeerde ze compositie en behaalde in 1990 een diploma in koormuziek en koordirectie aan het conservatorium van Bologna onder leiding van Tito Gotti, waarna ze analyse en compositie studeerde bij Cesare Grandi. Ze heeft verschillende werken geschreven, waarvan sommige met een eretitel zijn bekroond. Als soliste trad ze op in podia zoals, onder andere, het Teatro Comunale di Bologna, Rossini Opera Festival, Teatro dell’Opera di Roma, Ravenna Festival, Milano Musica. Giacomo Manzoni, Alessandro Melchiorre, Adriano Guarnieri, Gilberto Cappelli en talloze componisten van de laatste generaties hebben voor haar gecomponeerd. Perrucci heeft een culturele vereniging opgericht, vernoemd naar Charles Nicolas Bochsa, voor de verspreiding en studie van het historische repertoire en houdt sinds 2018 een congres van historische studies voor het harprepertoire. Ze heeft masterclasses gegeven in Italië en in het buitenland.
Beethoven for Harp Paola Perrucci (harp) cd Dynamic CDS8059