Emil von Sauer en Conrad Ansorge hadden het voorrecht om te studeren onder de legendarische Franz Liszt, die liever bekendstond als adviseur dan als leraar. Toch beïnvloedden en ontwikkelden hun lessen met de wereldberoemde componist/pianist zowel hun individuele stijlen als hun buitengewone vaardigheden. Deze Capriccio-opname presenteert twee belangrijke en onterecht vergeten pianoconcerten van deze leerlingen van Liszt die zowel hun veelzijdigheid als hun diepe begrip van muzikale vorm en structuur weerspiegelen.

Emil Sauer (1862-1942) (het von kwam pas in 1917 toen hij in de adelstand werd verheven) kreeg zijn eerste muzieklessen van zijn moeder. Die liet hem voorspelen bij Anton Rubinstein, die hem een aanbeveling gaf voor zijn broer, Nikolaj Rubinstein, die directeur was van het Conservatorium van Moskou, waar hij zich in 1879 inschreef. Zijn eerste concert gaf hij op 15 januari 1885 in Berlijn, waar hij het eerste pianoconcert van Xaver Scharwenka speelde. Zijn eerste tournee in de Verenigde Staten was een groot succes. Vanaf 1901 werkte hij aan het Weense conservatorium, waar hij meesterklassen voor piano gaf. Tot aan zijn dood bleef hij dit doen en ondernam uitgebreide concerttournees door Europa en de Verenigde Staten.

Na het overlijden van Nikolaj Rubinstein ging Sauer in 1882 naar Engeland. Maar het ging niet goed in Engeland. Hij gaf wat lesjes hier en daar tegen een laag tarief en wat huisconcertjes om rond te komen. Tot de Engelse kunstschilder Hercules Brabazon (foto) hem hoorde en diep onder de indruk was van zijn virtuositeit. Hij ging Sauer op elke mogelijke manier helpen en arrangeerde een ontmoeting tussen zijn protegé en Liszt. Hij keerde terug naar Duitsland, waar hij van 1884 tot 1885 les kreeg van Franz Liszt in Weimar. Von Sauer componeerde onder meer pianoconcerti, sonates, etudes en liederen. Verder schreef hij muziekpedagogische boeken en in 1901, schreef hij een autobiografie, “Meine Welt. Bilder aus dem Geheimfache meiner Kunst und meines Lebens.”

Conrad Ansorge (1862–1930) was een Duitse pianist, docent en componist. Hij werd geboren in Buchwald, Silezië, studeerde tussen 1880 en 1882 aan het conservatorium van Leipzig en in 1885 en 1886 onder Franz Liszt in Weimar. Hij toerde door Europa en de Verenigde Staten. Hij stond bekend om zijn interpretaties van Beethoven. Op 15 april 1890 werd zijn “Orpheus”-symfonie uitgevoerd in Steinway Hall, New York, onder leiding van Theodore Thomas. In 1893 werd hij professor pianoforte in Weimar. Van 1898 tot 1903 gaf hij les in Berlijn, aan het Klindworth-Scharwenka Conservatorium. In 1920 werd hij hoofd van de pianomasterclass aan de Duitse Academie (Deutschen Akademie für Musik und Darstellende Kunst) in Praag.

Conrad Ansorge’s studenten waren onder andere: Selim Palmgren, Eduard Erdmann, James Simon, Alice Herz-Sommer,[en Wilhelm Furtwängler. Hij maakte enkele Welte-Mignon-opnamen in 1905, van muziek van Liszt, Schumann en anderen. Hij schreef ook een Requiem, twee symfonieën, een pianoconcert, drie pianosonates, twee strijkkwartetten en andere werken. Geen van deze werken staat in het huidige repertoire. Hij trouwde met de pianiste Margarete Wegelin. Hun zoon Joachim (1893-1947) was ook pianist en leraar. Hij overleed in Berlijn.

De pianist, Oliver Triendl, geboren in 1970 in Mallersdorf in Beieren, studeerde bij Rainer Fuchs, Karl-Heinz Diehl, Eckart Besch, Gerhard Oppitz en Oleg Maisenberg en speelde met succes op festivals en in veel van de belangrijkste muziekcentra van Europa, Noord- en Zuid-Amerika, Zuid-Afrika, Rusland en Azië.

Roland Kluttig werd in 1968 geboren als zoon van dirigent Christian Kluttig. Van 1986 tot 1991 studeerde hij piano en directie bij Volker Rohde aan de Carl Maria von Weber Muziekacademie in Dresden. Hij volgde masterclasses bij Sylvain Cambreling, Péter Eötvös en John Eliot Gardiner. Van 1992 tot 1999 was hij dirigent van het kamerensemble Neue Musik Berlin en werd hij ondersteund door het Dirigentenforum van de Duitse Muziekraad. Van 2000 tot 2004 was hij kapelmeester en assistent van Lothar Zagrosek bij de Staatsoper Stuttgart. Van 2004 tot 2006 was hij chef-dirigent van het Crested Butte Music Festival in Colorado.

Kluttig was gastdirigent bij het Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin, het Rundfunk-Sinfonieorchester Leipzig, het SWR Sinfonieorchester Baden-Baden en Freiburg, het Rundfunk-Sinfonieorchester Stuttgart, het Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks, het Deutsches Symphoniker Berlin, het Konzerthausorchester Berlin en de Dresden Philharmoniker, en werkte onder meer in Seoul, Den Haag, Bordeaux, Wenen, Zürich, Amsterdam en Reykjavík. Hij werkte samen met dirigenten als Jossi Wieler, Christoph Marthaler en Achim Freyer en met de componisten Chin Un-suk en Helmut Lachenmann. Van 2010 tot en met 2020 was Kluttig algemeen muziekdirecteur (GMD) bij het Landestheater Coburg. Van 2020 tot 2023 was hij chef-dirigent van de Graz Opera en het Graz Philharmonisch Orkest, als opvolger van Oksana Lyniv. Hij is ook jurylid voor het Dirigentenforum van de Duitse Muziekraad.

Emil von Sauer Piano Concerto No 1 Conrad Ansorge Piano Concerto Op. 28 Oliver Triendl Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin Roland Kluttig cd Capriccio C5511