Het Quatuor Debussy, Jean-Philippe Collard Neven (piano), Vincent Peirani (accordeon), Franck Tortiller (virbrafoon) en Jacky Terrasson (piano), brengen op deze cd eigenzinnige maar uitermate knappe arrangementen van préludes van Debussy. De vibrafoon zorgt voor extra magie.
In het bijbehorend boekje schrijft Alain Raemackers, (foto) bij wijze van inleiding, dat de eerste jazz-opname, ‘Livery Stable Blues’ van trompettist/kornettist Nick LaRocca, met de “Original Dixieland Jazz Band”, uitgebracht werd in maart 1917. “Debussy heeft echter nooit de gelegenheid gehad om deze totaal nieuwe muziek uit New Orleans, opgenomen in een studio in New York, te horen”, schrijft Raemackers. “Sommige mensen geloven graag”, zo lezen we, “dat Debussy werd gemarkeerd door een van de uitvoeringen van het orkest van John Philip Sousa, ter gelegenheid van de Wereldtentoonstelling in Parijs in 1900. 
We weten door een later gepubliceerde partituur”, zo lezen we verder, “dat de Marine Band van Sousa, ‘Policy Sam’ uitvoerde, een cake-walk & two-step gecomponeerd het voorgaande jaar door Joseph Gioscia. Het is echter onwaarschijnlijk dat Sousa’s opnamen van ‘Hu-la Cake Walk’ (1901) en ‘Sousa’s CakeWalk’ (1902), Debussy’s ‘Le Petit Nègre’ inspireerde, gepubliceerd in Théodore Lacks ‘Methode de Piano’ in 1909, met als ondertitel ‘Cake-Walk voor piano’. De cake walk werd voor het eerst in Frankrijk gespeeld door populaire dansgroepen, zoals die van de ‘koning van de wals’ Rodolphe Berger, de componist van de eerste Franse cake walk, ‘Joyeux Nègres’ (1903)”.
Op de cd staan 10 composities en bewerkingen, “C” Influences (Vincent Peirani), Les Sixtièrces alternées (Transcription Marc Vieillefon), Midi, do majeur (Franck Tortiller), Des pas sur la neige (Transcription Marc Vieillefon), À l’ombre de la cathédrale…(Jean-Philippe Collard-Neven), Minstrels (Transcription Marc Vieillefon & Alain Brunier), Danza del vino (Transcription Marc Vieillefon), Bruyères (Transcription Alain Brunier), Bussie’s blues (Lionel Belmondo & Jacky Terrasson) en La Fille aux cheveux de lin (Transcription Quatuor Debussy). “Bussie’s blues” is een magnifieke compositie in de geest van Debussy van Lionel Belmondo. De broers Lionel en Stéphane Belmondo uit Hyères, beiden jazz musici, namen in 2003 met klassieke musici en musici uit hun kwintet, arrangementen van Lionel van muziek van o.a. Ravel, Lili Boulanger en Gabriel Fauré op. De muziek kwam onder de titel “Hymn to the Sun” uit op hun nieuw opgericht platenlabel “B-Flat Recordings” en leverde de broers in 2003 een “Prix Boris Vian” op en een jaar later de prijs “Les Victoires du Jazz”.
Door verschillende Préludes aan te passen voor zijn instrumentarium, eert het Quatuor Debussy (Christophe Collette et Marc Vieillefon, viool, Vincent Deprecq, altviool en Cédric Conchon, cello), met stijl, vrijheid en verbeelding, de uiterst fijnzinnige schriftuur van Debussy. “Zo krijgt “Des pas sur la neige” een soort duidelijkheid en helderheid waardoor het nog het rijker wordt aan mysterie en abstractie”, schrijft Raemackers. “‘La Fille aux cheveux de lin’ zo ingetogen en terughoudend, vervolgt hij, “delicaat en hooghartig wijs, flirt hier met een smachtend romanticisme. ‘Bruyères’ dat schittert in stralende tinten van turkoois, weerspiegelt in de doorschijnende luminescentie van een clair-obscur, glanzende reflecties van verse dauw. In “Hommage à S. Pickwick” (bonus van de digitale versie) speelt Debussy een spel van contrasten door de stemmingswisselingen van de held van Charles Dickens, overmatige plechtigheid van ‘God Save the Queen’ bij wijze van inleiding, serene stilte, eigenzinnige fantasie, melancholie, hectische pantomime, wijsheid, licht pittige tot sombere ernst”.
“‘La Cathédrale engloutie’”, schrijft Raemackers, “die al zijn majesteit en mysterie heeft bewaard, doordrongen van helderheid, resonerend in verre echo’s, fascinerend met een gevoel van eeuwige rust, werd in de deskundige vingers van pianist Jean-Philippe Collard-Neven en bassist Jean-Louis Rassinfosse, gedesacraliseerd, verstoken van alle mystiek, zoals weerspiegeld vanuit de diepten om de muziek een ruimte van expressie en de vreedzame expressie van serene welsprekendheid te bieden.
“Voor ‘La Puerta del Vino’”, vervolgt hij, “geïnspireerd door een postkaart van een zicht op de oude poort van het Allambra in Granada, die Manuel de Falla aan Debussy stuurde, bedacht Debussy een habanera. De componist wisselde impulsen met vreedzame apathie als uitingen van een innerlijk conflict. In “Les tierces alternées” is de virtuositeit, zoals altijd bij Debussy, anekdotisch. De accordeon van Vincent Peirani zorgt in ‘La Fille aux cheveux de lins’ voor achtergrondverlichting. Hij dwaalt af zonder zichzelf te verliezen in een doolhof van sensaties, geluiden verzameld met de lichtheid en het gemak van een koorddanser die speelt met evenwicht. Verderop, na Piazolla te zijn geworden, lijkt hij gedurende een korte tijd overmand te worden door een onverzoenlijke woede om daarna terug te keren naar meer sereniteit. In ‘Bruyères’ en ‘Des pas sur la neige’ putte pianist Jacky Terrasson (foto) uit zijn improviserende ziel”. Uitermate verfijnde arrangementen van uitermate verfijnde muziek. Schitterend, magisch. Niet te missen!
Debussy et le jazz…préludes for a quartet Quatuor Debussy Jean-Philippe Collard Neven (piano), Vincent Peirani (accordeon), Franck Tortiller (virbrafoon) Jacky Terrasson (piano) HMM 902308