Schitterende “VOGLIO CANTAR” door sopraan, Emőke BARÁTH en “Il Pomo d’Oro”, op het label Erato. | Stretto – Magazine voor kunst, geschiedenis, filosofie, literatuur en muziek.

De jonge, bijzonder talentvolle, Hongaarse sopraan Emőke Baráth (°1985) heeft een bijzondere reputatie opgebouwd in barokmuziek. Op haar nieuwe cd die op 18 januari verschijnt, ligt de nadruk vooral op Barbara Strozzi, die in het Venetië van de 17^de eeuw, naam maakte als componiste. “Ze moet een vrij revolutionaire persoonlijkheid zijn geweest”, zegt Emőke Baráth. “Haar muziek is improviserend, intuïtief, zelfs rapsodisch. Ze was duidelijk een hartstochtelijke vrouw met een sterk dramatisch gevoel.” Baráth wordt schitterend begeleid door “Il Pomo d’Oro”, o.l.v. Francesco Corti. “Ik wil zingen” (“volglio cantar”) is de titel van het eerste soloalbum van Emőke Baráth voor Erato. De jonge Hongaarse sopraan werd in het voorjaar van 2018, een exclusieve artieste voor het label, nadat ze al indruk had gemaakt op drie heel bijzondere Erato-opnames, Händels “Partenope”, o.l.v. Riccardo Minasi, Glucks “Orfeo ed Euridice”, en het ‘conceptalbum’ “La Storia di Orfeo”, beide met contratenor Philippe Jaroussky (foto’s) en dirigent Diego Fasolis.

Daarnaast schitterde Emőke Baráth reeds in 2013 als “Elena” in het gelijknamig dramma per musica van Cavalli, en, in 2017, in Cavalli’s festa teatrale, “Hipermestra”, op het Glyndebourne Festival met William Christie. Het repertoire van Emőke Baráth strekt zich uit over verschillende eeuwen, van Mozart, Mahler en Debussy, tot Messiaen. Maar, ze heeft een bijzondere reputatie opgebouwd in het zingen van barokmuziek.

Het zijn Italiaanse componisten uit de 17^de eeuw die op het programma staan van haar cd, “Voglio Cantar”. De nadruk ligt vooral op één van de eerste vrouwelijke componisten die onder haar eigen naam, muziek componeerde en een aanzienlijke reputatie had, Barbara Strozzi, wiens 400^ste verjaardag in 2019 valt. Ze werd in 1619 in Venetië geboren en Strozzi overleed op 58-jarige leeftijd in 1677, in Padua. Deze heel bijzondere cd presenteert een aantal van haar vocale werken in de stijl van de seconda pratica, geplaatst in de context van zowel vocale als instrumentale muziek van haar mannelijke tijdgenoten, Francesco Cavalli, die haar leraar was, Antonio Cesti, Biagio Marini en Tarquinio Merula. De cd werd opgenomen in de Villa San Fermo (foto), in de prachtige stad, Lonigo in de Italiaanse provincie Vicenza (regio Veneto) (foto).

“Barbara Strozzi was een zeer productieve componiste van zowel religieuze als wereldlijke werken”, legt Emőke Baráth uit, “maar veel van haar werken zijn door de eeuwen heen verloren gegaan.” Haar muziek is harmonisch, avontuurlijk en diep expressief, en Baráth, die geniet van de vaak hoge vocale lijnen, zingt met meeslepende ritmische en retorische vrijheid met respect voor de conventies van de 17^de eeuw. “Strozzi is improviserend, intuïtief, zelfs rapsodisch”, vervolgt ze. “Haar stijl was minder streng dan deze van Cavalli, hoewel ze haar ambacht van hem heeft geleerd. Ze was duidelijk een gepassioneerde vrouw met een sterk dramatisch gevoel, en ze had een bijzonder nauw en gevoelig contact met de teksten die ze koos.” Sommige gedichten zijn van haar vader, Giulio Strozzi, een beroemde dichter en librettist, die een invloedrijke figuur was in het intellectueel en artistiek leven van Venetië en die het talent van Barbara aanmoedigde. Ze kreeg bekendheid als zangeres, was een welsprekende luitiste en schreef enkele van haar eigen teksten.

Giulio (foto), een Venetiaanse dichter, wiens libretti getoonzet werden door Monteverdi, Francesco Cavalli, Francesco Manelli en Francesco Sacrati, adopteerde Barbara, die geboren werd als zijn onwettige dochter. Haar moeder was Isabella Garzoni, een meid in het huishouden van Giulio. Giulio was lid van de Accademia degli Incogniti en creëerde de Accademia degli Unisoni, om zijn dochter een plaats te bieden om haar werk voor te stellen.

“Ze moet een vrij revolutionaire persoonlijkheid zijn geweest”, vertelt Emőke verder. “Ze was een gelukkige persoon om zo getalenteerd te zijn en om geboren te worden in een periode van innovatie, op de juiste plaats, op het juiste moment, en om de steun van haar vader te hebben. Ik beschouw haar als het muzikaal equivalent van de schilder Artemisia Gentileschi. Dertig of vijftig jaar eerder zou het voor een vrouw moeilijk zijn geweest om überhaupt componiste te worden.” Alle teksten zijn te volgen in het bijbehorend boekje. Een prachtige cd. Niet te missen!