Na jarenlang theater en muziek in Shakespeare’s Engeland onder leiding van musicoloog Philip Brett bestudeerd te hebben, nam Jill Feldman in 1992 twee programma’s met poëtische muziek van Henry Purcell (1659-1695) op. Die zijn nu door het label Arcana heruitgegeven als dubbel-cd.
Veel van de Ayres en Songs van “Orpheus Britannicus” waren verbonden aan de Engelse theatertraditie. In “From Silent Shades” (“Bess of Bedlam”), en “From rosy bow’rs” (“Don Quichote”) bv., horen we een typische, Engelse theatertraditie, nl. de waarheid uit de mond van een dwaas. Op dezelfde manier horen we de wijsheid van de narren “Touchstone” in “As You Like It”, “Feste” in “Twelfth Night” (“Driekoningenavond””), en “Fool” in “King Lear”. Dit programma, prachtig begeleid door o.a. luitist Nigel North, zoekt naar wijsheid. In “Harmonia Sacra” worden Purcells hymnen afgewisseld met zijn 5 Voluntary’s voor orgel, gespeeld door Davitt Moroney. Jill Feldman kent Davitt Moroney sedert 1975 toen ze nog leden waren van het ensemble van Philip Brett in Berkeley in Californië. De teksten in “Harmonia sacra” zijn van (“by several Learned and Pious Persons”) bisschop William Fuller, Katherine Philips, Nathum Tate, Jeremy Taylor, Francis Quarles en George Herbert. Een hele ontdekking.
“Orpheus Britannicus” is een verzameling Songs en Ayres (Lute airs naar het voorbeeld van het Franse “air de cour”) van Henry Purcell, in twee volumes postuum uitgegeven in Londen in 1698 en 1702. In het voorwoord van het eerste volume schreef de drukker/muziekuitgever Henry Playford over Purcells vaardigheid om Engelse teksten te toonzetten. Het portret op de kaft was gebaseerd op John Clostermans portret van Purcell dat zich momenteel in de National Portrait Gallery in Londen bevindt. De eerste publicatie van een aria uit Purcells opera “Dido en Aeneas”, de aria “Ah! Belinda”, verscheen overigens ook in “Orpheus Britannicus”. De aria staat op de cd. Henry Hall, die compositie studeerde bij Purcell en John Blow, schreef de gededicaceerde gedichten aan het begin van elk volume (1698 en 1702). Hij schreef ook een gedicht voor Blows “Amphion Anglicus”, een verzameling van Songs, fragmenten uit Odes en kamermuziek, in 1700 gepubliceerd na het succes van “Orpheus Britannicus”.
“Orpheus Britannicus” en “Harmonia sacra” worden gezongen door de Amerikaanse sopraan uit Los Angeles Jill Feldman (°1952) die internationale faam heeft verworven in de interpretatie van muziek uit de middeleeuwen, barok en de klassieke periode. Haar fijne, expressieve zang combineert een grote vocale behendigheid met een diep gevoel voor drama en respect voor de tekst. Jill Feldman kreeg haar muzikale opleiding aan de University of California, Santa Barbara. Zij specialiseerde zich bij Lillian Loran in San Francisco en bij Nicole Fallien in Parijs, en kreeg in 1980 een “Alfred Hertz Scholarship” om haar interpretatie van oude muziek onder leiding van Andrea von Ramm in Basel te vervolmaken. Na voltooiing van haar studie, werd Jill Feldman uitgenodigd om drie rollen te zingen in prestigieuze producties, “La Musica” in Claudio Monteverdi’s “Orfeo” geregisseerd door Phillip Brett in Berkeley, Californië, “Clerio” in “Erismena” van Cavalli in het Italiaanse Spoleto en een rol in het allegorisch liturgisch drama “Ordo Virtutum” van Hildegard von Bingen tijdens een tournee van het ensemble “Sequentia”.
In 1981 vervoegde ze op verzoek van haar landgenoot William Christie, het befaamd barokensemble “Les Arts Florissants” in Parijs. Onder leiding van Christie zong ze de titelrol in “Medea” van M. A. Charpentier, waarvan de opname (Harmonia Mundi) in 1985 een Gramophone Award, de Prix Charles Cros en de Grand Prix du Disque Montreux kreeg. Als gevolg daarvan realiseerde ze twee opnamen met het Philharmonia Baroque Orchestra o.l.v. Nicholas McGegan, de cantate “Clori, Tirsi en Fileno” en het oratorium “Susanna” van Händel (Harmonia Mundi USA). Later sloot ze zich aan bij het middeleeuws ensemble “Mala Punica” van Pedro Memelsdorff om projecten te realiseren voor de labels Arcana en Erato.
Jill Feldman werd vervolgens uitgenodigd door verschillende dirigenten van barokmuziek. Ze zong o.l.v. Frans Brüggen (Haydns “The Creation”), Andrew Parrott (“Karmeliter-Vesper” van Händel voor EMI), Jordi Savall (Motetten van Delalande) en René Jacobs (“Orontea” van Cesti en “Xerse” van Cavalli voor Harmonia Mundi). Ze zong de rol van “Armida” in Stradella’s opera “Lo Schiavo Liberato” in het Theater van Modena en zong de titelrol in de opera “La Vita Humana” van de Italiaanse priester en componist Marco Marazzoli (1602?-1662) in het kunstencentrum “Tramway” in Glasgow. Het libretto van deze opera was geschreven door Giulio Rospigliosi, de toekomstige paus Clement IX.
Hedendaagse muziek zong ze in de “Villa Medici” in Rome, de kerk van “Santa Maria della Grazia” in Milaan en in de “”Ysbreker” in Amsterdam. Jill Feldman is docente aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag, het Conservatorium in Zürich, de “Amici della Musica” van Florence en de “Accademia di Musiga antiga” in Lissabon. Ze geeft masterclasses in heel Europa, de VS, Japan en Zuid-Korea.
De sopraan wordt op deze cd begeleid door Nigel North (aartsluit), Sarah Cunningham (basgamba) en Davitt Moroney (klavecimbel). De cd werd opgenomen in de prachtige kerk – enclos paroissial van Saint-Miliau in het Bretoense Guimiliau/Finistère. Daar bevindt zich het heel bijzonder orgel van Thomas Dallam uit 1675-1680, in 1989 gerestaureerd door Gérald Guillemin. In het bijhorend boekje een heel interessante tekst van Peter Holman. Twee heel poëtische en intieme cd’s voor de fijnproevers onder u, “From rosy bow’rs where sleeps the god of Love”.
Henry Purcell Ayres & Songs from Orpheus Britannicus – Harmonia Sacra & Complete Organ Music Jill Feldman Nigel North Davitt Moroney Sarah Cunningham 2 cd Arcana A430