“Orange Mountain Music” (OMM) presenteert ‘The Not-Doings of an Insomniac’ dat Philip Glass in 2015 componeerde voor de contrabassist, Robert Black (°1956) en “Descent Into the Maelstrom” uit 1985, naar Edgar Allan Poe. 
Philip Glass componeerde The Not-Doings of an Insomniac’ voor de contrabassist, Robert Black (°1956), docent aan de Hartt School en de Manhattan School of Music, en leerling van Gary Karr (°1941). Het is een Partita voor Solo contrabas in 7 bewegingen met eveneens door Robert Black gereciteerde poëzie van Lou Reed, John Cale, Laurie Anderson, Yoko Ono, David Byrne, Leonard Cohen, Patti Smith en Arthur Russell. De cd wordt afgerond met de première-opname van ‘Prelude to Endgame’ uit 1984, voor contrabas en pauken, gespeeld door Robert Black en de befaamde paukenist, Jonathan Haas. Glass componeerde in 2000 zijn “Concerto Fantasy for Two Timpanists and Orchestra” speciaal voor Haas. ‘Endgame’, (oorspronkelijk, “Fin de partie”) is een toneelstuk (eenakter) uit 1957 van Samuel Beckett. Glass componeerde de muziek voor de 1984-productie van het toneelstuk door het American Repertory Theatre in Cambridge, Massachusetts.
In 1985 componeerde Philip Glass een ‘dance-theater’ werk, gebaseerd op Edgar Allen Poe’s kortverhaal ‘A Descent into the Maelstrom’ naar de Mokstraumen (foto) uit 1841, als één van de laatste werken voor het origineel Philip Glass Ensemble (toetsen en houtblazers). Edgar Allan Poe (“De afdaling in de Maalstroom”) en Jules Verne (“Twintigduizend mijlen onder zee”) hebben de Moskstraumen (getijdenstroom) ten zuiden van de Lofoten, eilanden voor de kust van de provincie Nordland in het noorden van Noorwegen, literaire bekendheid gegeven.
Glass kreeg de opdracht om een werk te componeren voor het “Adelaide Festival of Arts” in Adelaide, in Australië. Hij koos voor dat kortverhaal van Poe, en nodigde de danser en choreograaf Molissa Fenley, decorontwerper Eamon DÂ’Arcy en theaterdirecteur Mathew McGuire uit, om mee te werken. De Noorse regisseur Jan Vardøen, besloot om een documentaire (foto) zonder gesproken dialogen te maken over het dagelijks leven en de strijd tegen de natuur aan de poolcirkel, nabij de Lofoten-archipel in Noord-Noorwegen. Tegelijkertijd ontdekte Vardøen de opname van het werk door het Philip Glass Ensemble, en gebruikte het als soundtrack.
Als onderdeel van zijn film vroeg Vardøen aan het Arctic Philharmonic Orchestra en arrangeur Alexander Waaktar, om de muziek te arrangeren voor een voltallig symfonieorkest, stem en synthesizer, het geheel o.l.v. Tim Weiss (foto). Het resultaat is een dramatische, nieuwe interpretatie van een weinig bekend, maar groots werk van Philip Glass. Deze nieuwe opname is overigens de eerste opname van dit dynamisch stuk in zijn nieuwe orkestversie.
De Noorse Arctic Philharmonic (“arktisk filharmoni”) is sinds de oprichting in 2009, ondertussen uitgegroeid tot één van de grootste en meest actieve culturele instellingen in het Noorden van Noorwegen. Elk jaar voeren ze in verschillende formaten, opera- en concertproducties uit. The Arctic Philharmonic wisselt nl. op regelmatige basis, van bezetting, van kleine kamer ensembles zoals de sinfonietta en het kamerorkest, tot een volledig symfonieorkest. De belangrijkste dirigent van het orkest is de Zweedse trombonist, Christian Lindberg (°1958). Artistiek directeur van het kamerorkest is Henning Kraggerud en de artistiek directeur van de sinfonietta is Øyvind Bjorå.
De meeslepende, voortstuwende muziek ging in maart 1986 in première op het “Adelaide Festival of Arts”, en werd alleen uitgevoerd door het Philip Glass Ensemble (PGE) tijdens de week van het festival. Daardoor heeft de compositie toen relatief weinig aandacht gekregen. In de lente van 1986, nadat het Ensemble naar New York was teruggekeerd, werd ontdekt dat de 24 tracks live-opnames die van de uitvoeringen werden gemaakt, vervormd, luidruchtig en onbruikbaar waren.
Daarop begonnen Michael Riesman (foto met Ph. Glass) (de muzikaal leider van het PGE), de audio engineer (nu producer), Kurt Munkacsi, en de Ensemble-leden, hun partijen op de opname te vervangen. De nieuw opgenomen nummers moesten in overeenstemming worden gebracht met de live opname, omdat de resulterende mix zou worden gebruikt voor een televisie-uitzending. De nieuwe opname is een studio (live hybride) opname, en lijkt erg op de mix die in 1986 werd gemaakt voor video. Het materiaal werd weliswaar opnieuw gemixt met behulp van de digitale opnametechnologie die vandaag beschikbaar is. Warm aanbevolen. En, ontdek ook eens de cd “Equinox” (foto) van de Arctic Philharmonic. Schitterend!
Philip Glass The Not-Doings of an Insomniac Bass Partita and Poetry Robert Black (double bass, reciter) Jonathan Haas (timpani) cd Orange Mountain OMM0137
Philip Glass Descent Into the Maelstrom Arctic Philharmonic Kai Andersen cd Orange Mountain OMM0140