Het label Pentatone presenteert op drie cd’s een fascinerend portret van Igor Stravinsky als componist van vernieuwende balletmuziek. 
Perséphone (W64) een melodrama in drie aktes, uit 1933-1934, voor tenor, verteller, gemengd koor, kinderkoor en orkest, op een tekst van André Gide, ging op 30 april 1934 in het Palais Garnier te Parijs in première, in een uitvoering van de “Ballets Ida Rubinstein”, o.l.v. Stravinsky.
Perséphone, een verhaal gebaseerd op mythologie, is minder bekende balletmuziek van Igor Stravinsky. Stravinsky’s Perséphone is een dynamische theatrale vertelling van de mythe van Persephone’s ontvoering naar de onderwereld en haar terugkeer naar de aarde. De transparante, sobere maar suggestieve muziek, belichaamde Stravinsky’s sensuele kijk op het neoclassicisme en het stuk toont Stravinsky’s eclectische, originele en zeer persoonlijke benadering van muziek en muzikaal drama door een speelse mix van verschillende genres – melodrama, zang, koor, dans en pantomime. 
Uiteindelijk biedt Perséphone Stravinsky’s een tweede ode aan de lente, zij het zonder de brutaliteit van Le Sacre. De cd werd live opgenomen tijdens het Helsinki Festival 2017 met de Engelse tenor Andrew Staples (foto) en de Franse actrice Pauline Cheviller (foto). die vertelt Ze bundelen hun krachten met het koor, het kinderkoor en het orkest van de Finse nationale opera, o.l.v. Esa-Pekka Salonen, in een adembenemende uitvoering.
De dubbel cd met Le Sacre du Printemps, Pogrebal’naya pesn’ (Funeral Song), op. 5, Jeu de cartes , het Concerto in D “Basle” en Agon, Ballet for Twelve Dancers’, biedt een getuigenis van het overweldigend muzikaal erfgoed van Stravinsky, dat alle fasen van zijn creatieve leven omvatte. Meer dan welke andere componist bleef hij zijn compositorische stijl gedurende zeven decennia, ontwikkelen, waarbij hij innoveerde en de belangrijkste muzikale trends van zijn tijd overnam. Historisch gezien begint de muzikale reis met een van de eerste opnames van de recent herontdekte Funeral Song (1909), gecomponeerd als een eerbetoon aan zijn leraar Rimsky-Korsakov. 
De volgende fase in zijn ontwikkeling wordt weergegeven met de rauwe Sacre du Printemps, Stravinsky’s beroemdste werk dat een schandaal creëerde tijdens zijn wereldpremière in Parijs, en hem meteen veranderde in een ster. Zijn neoklassieke stijl wordt getoond door Jeu de cartes (1937) en het Concerto in D (1947), terwijl Agon (1957) Stravinsky’s originele kijk op het serialisme van Schoenberg presenteerde.
Agon (1957) was een neoklassiek ballet voor twaalf dansers op een choreografie van George Balanchine. De muziek werd voor het eerst uitgevoerd op 17 juni 1957, in Los Angeles onder leiding van Robert Craft, terwijl de eerste toneelvoorstelling werd gegeven door het New York City Ballet op 1 december 1957, in het City Centre of Music and Drama, New York ( White 1979, 490). In Agon ging Stravinsky van een diatonische muziektaal over naar een op basis van twaalftoon techniek. Het ballet heeft geen verhaal, maar bestaat uit een reeks dansbewegingen waarin verschillende groepen dansers interacteren in paren, trio’s, kwartetten, enz. Een aantal van de bewegingen zijn gebaseerd op 17e-eeuwse Franse hofdansen – Sarabande, Galliarde en Bransle.
Dit heel verscheiden repertoire wordt uitgevoerd door het Orchestre Philharmonique du Luxembourg o.l.v. Gustavo Gimeno, die hun befaamde PENTATONE-reeks componisten portretten voortzetten met een reeks monografieën over Sjostakovitsj, Bruckner, Ravel en Mahler. Niet te missen!
Stravinsky Perséphone Esa-Pekka Salonen Andrew Staples Pauline Cheviller Finnish National Opera cd Pentatone Released PTC 5186688
Stravinsky The Rite of Spring Pogrebal’naya pesn’ (Funeral Song), op. 5, Jeu de cartes Concerto in D “Basle” Agon Gustavo Gimeno Orchestre Philharmonique du Luxembourg cd Pentatone PTC 5186650
https://www.stretto.be/2017/04/02/russisch-ballet-en-russische-opera-dankzij-de-romanovs/