Critici en uitvoerders hebben doorheen de tijd, de prachtige melodieën, kleurrijke orkestraties, virtuositeit en expressie bewonderd in de Pianoconcerti van Mozart. Ze bevatten enkele van zijn meest innovatieve, formele experimenten en ingewikkelde motivische ontwikkelingen, en, zoals nog maar eens duidelijk wordt op deze cd, was elk concerto uniek.
In januari 1783 adverteerde Mozart in Wenen de publicatie van drie nieuwe, onlangs voltooide pianoconcerti, die, zo stelde hij, zelfs enkel met kwartetbegeleiding konden worden gespeeld, waardoor een breder publiek kon worden bereikt. Op dezelfde manier vertelde hij zijn vader in een brief “dat de concerti heel briljant en aangenaam waren voor het oor. Hier en daar zullen alleen kenners tevreden zijn op zodanige wijze”, schreef hij, “dat ook de niet kenners tevreden zullen zijn zonder te weten waarom”. In 1783 componeerde Mozart nadat hij besloot in Wenen te blijven wonen, drie concerti. Het waren deze concerti die hij speelbaar achtte met enkel een strijkkwartet of met een voltallig orkest met houtblazers en, in het geval van het C Groot Concerto K.415, zelfs met feestelijke trompetten en pauken, ter ere van de keizer. Keizer Joseph II woonde in 1783 de première effectief bij en was volgens Mozart heel tevreden.
Mozart componeerde zijn Pianoconcerti nrs. 15, KV. 450 en 16, KV.451, voor uitvoering tijdens een reeks concerten in het Trattnerhof am Graben, waar Mozart een tijdje woonde, en het Burgtheater in Wenen, in het eerste kwart van 1784. Hij was zelf solist in maart 1784. Veel pianisten beschouwen KV.450 als één van zijn moeilijkere pianoconcerti. Het concerto is vooral moeilijk vanwege de vele snelle toonladders en ook vanwege de vele snelle, dalende en stijgende akkoorden. De eerste beweging is in typische sonate-allegro-vorm. Het middelste deel bestaat uit een thema en twee variaties. De finale is zoals gebruikelijk bij Mozart, een guitig sonate-rondo, hoewel in een minder gebruikelijke ABACABA-vorm. Het getuigt van de grootsheid van Mozart dat hoewel deze beweging technisch extreem moeilijk is, het nooit klinkt als een ‘pronkstuk’ dat enkel bedoeld was om de vaardigheden van de uitvoerder te laten horen. Enkele van de eisen die aan de pianist worden gesteld, zijn onder meer snel opgaande en neergaande arpeggio’s, gekruiste handen en stemaccentuering in reeksen zestiende noten, grote sprongen, en tegen het einde, een dubbelhandig tremolo waarmee de solist moet optornen tegen het orkest. Deze beweging is een van de meest uitdagende werken die Mozart ooit voor klavier heeft gecomponeerd. Schitterend!
Het Pianoconcerto nr. 5 in D, KV 175, was na de zogenaamde Pasticciokonzerten KV 37-41 en de 3 klavierconcerti KV 107, naar Sonaten van Johann Christian Bach, het eerste eigen Pianoconcerto van Mozart. Hij componeerde het driedelig werk op zeventienjarige leeftijd in Salzburg. Voor de tweede ‘Weense concertversie’ uit 1783, met toevoeging van een fluitpartij, verving Mozart de afsluitende derde beweging door een nieuw Rondo, Allegretto grazioso (KV 382). Hier koos men voor de eerste versie uit 1773.
Anne-Marie McDermott is een fantastische, Amerikaanse pianiste die lid is van de Chamber Music Society of Lincoln Center. Zij is ook de artistiek directeur van het Bravo! Vail Valley Music Festival, en artistiek directeur van het Ocean Reef Chamber Music Festival in Key Largo, FL en de Avila Chamber Music Celebration in Curaçao. Ze ontving de Avery Fisher Career Development Award, de Andrew Wolf Memorial Chamber Music Award, de Joseph Kalichstein Piano Prize, de Paul A. Fish Memorial Prize, de Bruce Hungerford Memorial Prize en de Mortimer Levitt Career Development Award voor vrouwelijke kunstenaars. De opnames van McDermott omvatten de complete pianosonates van Prokofiev (Bridge Records) en de complete werken voor piano en orkest van Gershwin. Haar opname van Bachs Engelse Suites en Partita’s werd de Editor’s Choice van het Gramophone Magazine. Ze kreeg opdrachten van Charles Wuorinen (Fourth Piano Sonata)) en Clarice Assad, die in mei 2009 in het stadhuis in New York in première gingen. McDermott studeerde aan de Manhattan School of Music.
Anne-Marie McDermott speelde concerten, recitals en kamermuziek in honderden steden in de Verenigde Staten, Europa en Azië. Recente samenwerkingen waren recitals met haar vioolpartner, Nadja Salerno Sonnenberg, kamermuziek met het pianokwartet, Opus One en concerten met de New York Philharmonic, het Philadelphia Orchestra en het Dallas Symphony Orchestra in Vail, Colorado. De opnames van McDermott voor Bridge omvatten een reeks Mozart-concerti en het nieuw Pianoconcerto nr. 3, ‘Paganini-variaties’ van de Deense componist Poul Ruders (°1949), opgenomen met het Odense Symfonieorkest. Op de huidige release heeft McDermott opnieuw voor sonaten van Haydn gekozen, waarmee dit haar tweede opname van het werk van de componist voor Bridge Records is. Ze is zonder twijfel één van de grote Amerikaanse pianisten van haar generatie. Hier wordt ze begeleid door het Odense Symphony Orchestra, respectievelijk o.l.v. Kenneth Montgomery (K.451), Gilbert Varga (K.450) en Andreas Delfs (K.175). Niet te missen!
Mozart Piano Concertos Vol. 2 K175, K450 & K451 Anne-Marie McDermott (piano), Odense Symfoniorkester cd Bridge BRIDGE9523