Als een van ’s werelds toonaangevende pianokwartetten behoren de musici van het “Fauré Quartett” wereldwijd tot de Top van de kamermuziek ensembles. Ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van het Kwartet richtten ze hun aandacht op Gabriel Fauré. De eerste opnamen van Fauré’s Pianokwartetten, toen met Dvořák en Suk, werden twee decennia geleden gemaakt. De nieuwe opname is nu exclusief gewijd aan het werk van de Franse componist. 
Gabriel Fauré (1845-1924) had op dertigjarige leeftijd bijna niets anders gecomponeerd dan liederen (Mélodies) en een paar korte pianostukken. Er was niets dat deed vermoeden dat hij nog kamermuziek zou componeren die tot dan toe ongeëvenaard was onder zijn collega’s. Hij componeerde weinig orkestmuziek en vond liederen en kamermuziek het ideaal middel om het onuitsprekelijke uit te drukken.
Tijdens het laatste kwart van de 19deeeuw en tot in de jaren 1920, leverde Gabriel Fauré de meest substantiële en blijvende bijdrage aan de Franse kamermuziek. Niet dat het bij hem over een oeuvre ging zoals bij Dvořák of Brahms, of omdat het over een hele reeks strijkkwartetten ging, maar omdat de kamermuziek in de Franse 19deeeuw eerder dun bezaaid was. Bij Fauré werd de hoofdmoot gevormd door 4 Sonaten, 2 Pianokwintetten, twee Pianokwartetten en slechts één Strijkkwartet, waarvan de meeste gecomponeerd werden tussen 1917 en 1924, zijn latere periode dus. Daarnaast gaat het vooral om kleinere gelegenheidswerken (pièces de genre) voor viool of cello met pianobegeleiding, légères et charmantes, maar heel mooie muziek.
In 1877 verloofde Fauré zich met de zangeres en schilderes, Marianne Viardot, de dochter van de bekende zangeres, Pauline Viardot. De verloving duurde echter minder dan vier maanden en Marianne brak het af, tot Fauré’s grote ontgoocheling. In 1881 huwde zij met de pianist en componist, Alphone Duvernoy (1842-1907) en in 1883, huwde Fauré met Marie Frémiet (1856-1926) (foto), de dochter van de beeldhouwer, Emmanuel Frémiet en Marie Ricourt. Het paar kreeg twee zonen, Emmanuel (foto) en Philippe.
Het was in de latere stadia van zijn relatie met Marianne Viardot dat Fauré in de zomer van 1876 aan het Kwartet begon te werken. Hij voltooide het in 1879, herzag het in 1883 en herschreef de finale. De eerste uitvoering van de originele versie was in februari 1880 op een concert van de Société Nationale de Musique in Parijs, met Ovide Musin, viool, Van Waefelghem, altviool, Mariotti op cello en de componist zelf aan piano. De originele finale is niet bewaard gebleven en werd vermoedelijk door Fauré vernietigd.
Fauré’s eerste Pianokwartet op. 15, werd gunstig onthaald op de première in 1880 en behoorde tot de kamermuziekwerken waarvoor hij in 1885 van de Académie des Beaux-Arts, de Prix Chartier ontving. Er is weinig bekend over de reden van de componist om nog een ander, gelijkaardig kwartet te componeren. Het was geen opdracht en het lijkt te zijn gecomponeerd omdat Fauré geïnteresseerd was in de mogelijkheden van het pianokwartet als dusdanig en op zijn hoede was voor het componeren van kamermuziek zonder pianopartij. Daarenboven bestonden er in het klassiek repertoire zeer weinig pianokwartetten van topniveau, met uitzondering van deze van Mozart en Beethoven en dat van Schumann. Het is niet zeker wanneer Fauré aan het Tweede Pianokwartet begon te werken, maar in elk geval was het werk op tijd klaar om op 22 januari 1887 in première gespeeld te worden. Deze was opnieuw op een concert van de Société Nationale de Musique, dit keer door Guillaume Remy (viool), Louis van Waefelghem (altviool), Jules Delsart (cello) en met opnieuw Fauré zelf aan de piano. De compositie werd kort na de première gepubliceerd en opgedragen aan de dirigent en pianist, Hans von Bülow.
Gabriel Fauré componeerde bekend geworden Liedcycli als “Mélodies de Venise” (1891) en “La Bonne Chanson” op. 61 (1892-1894), beide op tekst van Paul Verlaine, “La Chanson d’Eve” op. 95 (1906-1910), op tekst van Charles van Lerberghe en “L’Horizon Chimérique” (1921) op tekst van Jean de la Ville de Mirmont. Daarnaast componeerde hij tal van losse mélodies, die per drie werden uitgegeven. Ze verklankten grotendeels Fauré’s intieme relatie tot de Franse, symbolistische poëzie.
Het “Fauré Quartett” is een Duits ensemble met internationale faam en een passie voor bijzondere kamermuziek. In oktober 1995 ontmoetten Erika Geldsetzer (viool), Dirk Mommertz (piano), Sascha Frömbling (altviool) en Konstantin Heidrich (cello) elkaar voor de eerste repetitie aan de Hochschule für Musik in Karlsruhe. Het was het jaar waarin Gabriel Fauré’s 150ste geboortejaar werd gevierd. In januari 1996 gaven ze daarom hun eerste concert samen onder de naam, “Fauré Quartett”. Sindsdien spelen ze concerten over de hele wereld, ontvingen ze prijzen en onderscheidingen, en kwamen veelgeprezen festivaloptredens en veelgeprezen cd-releases op hun palmares. De leden zijn nog steeds Dirk Mommertz (piano), Erika Geldsetzer (viool) en Sascha Frömbling (altviool), en Konstantin Heidrich (cello).
Op de cd staan naast Fauré’s 2 Pianokwartetten op. 15 en op. 45, nog enkele van zijn Mélodies. Uit 3 mélodies, op. 23 uit 1879, spelen ze nr. 2, “Notre Amour” en nr. 1, “Les Berceaux”, uit 3 mélodies, op. 7 uit 1870-1877: nr. 1, “Après un rêve”, uit 2 mélodies op. 46 uit 1887: nr. 2, “Clair de lune”, en uit 5 Mélodies “de Venise”, op. 58: nr. 1, “Mandoline”.
Het Fauré Quartett speelt op 14 februari 2021 in het Belgische Namen/Namur.
“Dans un sommeil que charmait ton image
Je rêvais le bonheur, ardent mirage,
Tes yeux étaient plus doux, ta voix pure et sonore,
Tu rayonnais comme un ciel éclairé par l’aurore” (“Après un rêve” – anon. Italiaans/Romain Bussine)
“Votre âme est un paysage choisi
Que vont charmant masques et bergamasques
Jouant du luth et dansant et quasi
Tristes sous leurs déguisements fantasques.” (“Clair de lune” – Paul Verlaine)
Fauré Quartett cd Berlin Classics 0301422BC