.

Het label Lyrita gaf een cd uit met Engelse, intieme impressionistische kamermuziek uit het tijdperk van George V.

Op de cd staan de Cello and Piano Sonata in G minor (1923) van John Ireland (1879-1962), de Violin and Piano Sonata No. 3 (1930), transc. voor cello en piano van Lionel Handy van Frederick Delius (1862-1934) en de Cello and Piano Sonata (1923) van Arnold Bax (1883-1953).

De cellist Lionel Handy heeft een bijzondere interesse in Engelse muziek van de 20^ste eeuw. Hij heeft de concerti van Finzi, Bax, Walton en Delius uitgevoerd en met de London Sinfonietta speelde hij werk van Tippett en Birtwistle. Op deze cd met pianiste Jennifer Hughes gaat zijn aandacht naar drie, bijzondere Engelse cellosonaten.

John Irelands Sonate dateert uit 1923 en werd het volgende jaar uitgevoerd door de celliste Beatrice Harrison en pianist Evlyn Howard-Jones in het Aeolian Hall in Londen. De componist maakte in 1928 hiervan een opname voor Columbia met de cellist Antoni Sala, die het de beste cellosonate van de moderne tijd noemde. Zijn populariteit bij cellisten blijkt ondertussen uit het aantal opnamen. Lionel Tertis maakte zelfs in 1941 een versie voor altviool die hij in oktober van dat jaar met Ireland in première speelde op een concert in de National Gallery. Een compositie voor de rijke zinnelijke toon van de cello, subliem lyrisch met veel expressiviteit.

Lionel Handy speelt op deze cd zijn eigen arrangement van Delius’ ‘Violin Sonata No. 3 uit 1930, die hij in 2012 maakte en in november van dat jaar uitvoerde met pianist Nigel Clayton, ter gelegenheid van de 150^ste verjaardag van de componist. Weer maakte Tertis ook een arrangement voor altviool, die hij in februari 1933, privé voor Delius speelde met Eric Fenby die de compositie had voltooid. May Harrison speelde de première met Arnold Bax aan de piano in de Wigmore Hall in november 1930. De Sonate is melodisch overvloedig, grillig en eigenzinnig, alles gevat in boeiend, genuanceerd rubato spel.

De Bax Sonate is wat betreft lengte, emotionele omvang en visie, een compositie op veel grotere schaal dan de andere twee werken. Net als de sonate van Ireland dateert ze uit 1923. Beatrice Harrison, speelde ze samen met Harriet Cohen op piano, in de Wigmore Hall in februari 1924 in première. De opening maakt gebruik van materiaal uit zijn symfonisch werk “Spring Fire”. Het roept de boomtakken met dauwdruppels bij dageraad en de aardse geuren op.

Dit doordacht en hoogstaand programma krijgt door de inzet en het verleidelijk spel, overtuigend en rijk aan muzikale inzichten van Handy en Hughes, de uitvoering die het verdient. De klank en de balans van de opname zijn daarenboven optimaal en Paul Conway’s tekst in het bijhorend boekje verschaft alle informatie om de muziek te duiden en te situeren. Een heel mooie cd. Warm aanbevolen.

Ireland Delius Bax Lionel Handy Jennifer Hughes cd Lyrita SRCD361