De periode tussen 1950 en het begin van de jaren 70 waren de gouden tijden van de Joods-Poolse violist. Deze release bevat de studio-opnames van Henryk Szeryng (1918-1988) van de grote Vioolconcerti, gerealiseerd door SWR tussen 1956 en 1984. Diverse opnames zijn daarenboven eerste releases.
Henryk Szeryng studeerde eerst viool in zijn geboorteplaats, Żelazowa Wola, de geboorteplaats van Chopin, en later bij Carl Flesch (1873-1944) in Berlijn, en bij Jacques Thibaud in Parijs. Van 1933 tot 1939, studeerde hij compositie bij Nadia Boulanger in Parijs. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte hij op vraag van de Poolse premier, Wladyslaw Sikorski, omwille van zijn grote talenkennis, als vertaler voor de Poolse regering in ballingschap. In 1947 werd Szering Mexicaans staatsburger.
Misschien was de korte tijdspanne van zijn internationale carrière de reden voor zijn postume roem, die niet zo lang duurde als die van zijn grote collega’s David Oistrach, Yehudi Menuhin, Nathan Milstein of Isaac Stern. Het is trouwens nog maar een paar jaar geleden dat zijn muzikale erfenis opnieuw werd ontdekt en opnieuw werd gewaardeerd. Szeryng’s uitvoeringen van de solowerken van Johann Sebastian Bach werden beschouwd als standaards (een beoordeling die nog steeds door Hilary Hahn wordt gedeeld) en hij werd gerespecteerd als de leidende autoriteit op het gebied van werken als de Vioolconcerti van Beethoven en Brahms. Hij maakte immers in 1933, als 14-jarige!, zijn debuut met het Vioolconcerto van Brahms. Het Filharmonisch Orkest van Warschau werd doen gedirigeerd door George Georgescu (1887-1964).
Henryk Szeryng, destijds bekend van zijn concerten en opnames met Ingrid Haebler, Arthur Rubinstein en Pierre Fournier, was niet alleen een van de indrukwekkendste en briljantste violisten van zijn tijd, hij was ook een meester in het vinden van het juist en smaakvolst evenwicht. Een bijzonder juweeltje in deze uitgave is bv. de Saarbrücken opname van Karol Szymanowski’s zelden uitgevoerd Vioolconcert nr. 2, een Concerto, gecomponeerd aan het begin van de jaren ‘30. Szeryng bezat o.a. de Guarneri ‘Del Gesu’ viool “Le Duc” en de Stradivarius “King David”. De laatste vijf jaren van zijn leven woonde hij in Monaco.
Naast de 2 Vioolconcerti van Bach en 3 Vioolconcerti van Mozart, de nrs. 3 en 5, en het onbekend Vioolconcerto nr. 7 in D, KV 271a, bevat de box de “Symphonie espagnole”, op. 21 van Lalo en de Vioolconcerti van Beethoven, Alban Berg, Brahms, Schumann en Sibelius, en het 2de Vioolconcerto van Szymanowski. De orkesten en dirigenten zijn het Kammerorchester des Saarländischen Rundfunks o.l.v. Karl Ristenpart, het Philharmonisches Orchester des Südwestfunks o.l.v. Paul Sacher, Ernest Bour en Rolf Reinhardt, en de Deutsche Radio Philharmonie Saarbrücken o.l.v. Stanislaw Skrowaczewski en Hiroyuki Iwaki.
Een meerwaarde van deze uitgave, zijn de te herontdekken dirigenten van weleer. Ernest Bour (1913-2001) (foto’s) uit Thionville aan de Moezel (in het noordoosten van Lorraine, toen een deel van Duitsland), studeerde zowel aan de universiteit als aan het conservatorium van Straatsburg. Zijn leraren waren onder meer Fritz Münch en Hermann Scherchen. Na zijn functie als koorleider van de radiokoren van Genève en Straatsburg, werd hij in 1941 benoemd tot dirigent van het Orchestre de Mulhouse. In 1950 werd hij dirigent van het Filharmonisch Orkest van Straatsburg, en in 1955 van de Opera in Straatsburg. 
Van 1964 tot 1979 was hij chef-dirigent van het SWF Orchester in Baden-Baden en van 1976 tot 1987, was hij vaste gastdirigent van het Nederlands Radio Kamerorkest in het VARA-radiohoofdkantoor in Hilversum. Bours repertoire werd gekenmerkt door hedendaagse muziek. Wereldpremières onder zijn leiding waren o.a. werken van Bussotti, Ferneyhough, Górecki, Ligeti, Rihm, Stockhausen en Xenakis, en hij gaf de Franse premières van Hindemith’s Symphony Mathis der Maler en Stravinsky’s The Rake’s Progress. Hij dirigeerde ook de Europese première van Berio’s Sinfonia tijdens het Donaueschingen Festival in 1969. Zijn opnames varieerden van muziek van François Couperin tot André Jolivet. Zijn bekendste opname was weliswaar Ligeti’s “Atmospheres” met het Sinfonieorchester des Südwestfunks, op de soundtrack van “2001: A Space Odyssey”.
De Duitse pianist en dirigent, Rolf Reinhardt (1927-2006) (foto), studeerde piano en compositie bij Frieda Kwast-Hodapp en Wolfgang Fortner.
Frieda Hodapp (1880-1949) (foto) was een leerlinge van Max Reger en studeerde zowel aan het Conservatorium van Karlsruhe (1887-1891) als aan het Conservatorium van Frankfurt (1891-1898). Ze kreeg toen muzieklessen van haar toekomstige echtgenoot, de Duitse muziekpedagoog en pianist van Nederlandse afkomst, James Kwast (1852-1927) (foto). Ze kreeg in 1898 de Mendelssohn-Preis, een soort studiebeurs en won een jaar later de eerste prijs op de Mendelssohn-wedstrijd. Ze gaf vervolgens tot 1932 concerten in Europa tot in Moskou aan toe, en voorts gaf ze les aan de conservatoria in Berlijn en gaf masterclasses in Heidelberg. 
Ze promootte met name het werk van Franz Liszt, Ludwig van Beethoven en haar leraar, Max Reger (foto). Zo speelde ze de première van diens pianoconcerto op. 14 met het Gewandhausorchester onder leiding van Arthur Nikisch. Wolfgang Fortner droeg zijn Pianoconcerto uit 1943 aan haar op. Frieda Hodapp is in 1902 getrouwd met haar leraar James Kwast, ze was zijn tweede vrouw, en daarna nog met industrieel Otto Krebs. Ze ontving de eretitel “Großerzöglich Hessische Kammer-Virtuosin”. James Kwast en Frieda Hodapp droegen sinds 1912 beiden de Orde voor Kunst en Wetenschap van Mecklenburg-Strelitz in Goud.
Rolf Reinhardt werkte aanvankelijk als dirigent in zijn geboortestad, Heidelberg, Darmstadt en Stuttgart, en daarna werkte hij enkele jaren als assistent in Bayreuth. In 1958 werd Rolf Reinhardt algemeen muziekdirecteur van de Pfalz-Opera in Kaiserslautern. In 1959 verhuisde hij naar Trier als algemeen muziekdirecteur. In 1968 werd Reinhardt benoemd tot hoogleraar aan de universiteit van Frankfurt, waar hij later de leiding over de afdeling opera en podiumkunsten op zich nam. Hij werkte ook als dirigent van de Opera in Frankfurt en van het Frankfurts Bach Orchester. Van 1973 tot 1982 was Reinhardt ook artistiek directeur van de Bachvereniging in Keulen. Prof. Rolf Reinhardt was ook bekend als liedbegeleider en kamermusicus. Hij heeft dienaangaande talloze opnames gemaakt, o.a. als begeleider van Fritz Wunderlich.
De Japanse dirigent en slagwerker, Hiroyuki Iwaki (1932-2006) (foto), debuteerde in 1956 als dirigent bij het Japans NHK Symphony Orchestra. Van 1969 tot 1974 was hij tweede vaste dirigent van het Residentie Orkest in Den Haag naast Willem van Otterloo. In 1973 dirigeerde hij tijdens een tournee door Australië voor het eerst het Melbourne Symphony Orchestra (MSO). Dit resulteerde erin dat hij van 1974 tot 1989 de hoofddirigent van dit orkest werd en tweemaal met dit orkest op tournee ging in Japan. In 1980 werd hij voor zijn verdiensten door dit orkest gehuldigd.
Henryk Szeryng The SWR Recordings 1956-1984 spielt/plays Concertos by Bach, Beethoven, Berg, Brahms, Lalo, Mozart, Schumann, Sibelius, Szymanowski Historic Recording 5 cd SWR19092 