Alexandre Bloch, sinds 2016, de muziekdirecteur van het Orchestre National de Lille, heeft ervoor gekozen om een heel seizoen concerten te wijden aan de symfonieën van Mahler. De Zevende (1904-1905) is de meest zelden opgenomen Symfonie van de negen. Dit is ten onrechte, omdat dit werk, dat later de bijnaam “Lied der Nacht” kreeg, even duidelijk getuigt van Mahlers overweldigende, metafysische grootsheid als zijn 8 andere symfonieën.
In zijn 9 symfonieën creëerde Gustav Mahler (1860-1911) (foto’s) een heel eigen, sonore wereld voor zichzelf, en een nieuwe voor zijn luisteraars. Meer dan welke andere componist, wilde hij in zijn symfonisch oeuvre, tot in de diepste diepten van de levenscirkel, de eeuwige cyclus van groei en verval, binnendringen en deze verklanken. Na de wereldpremière in 1908 in Praag en de uitvoering in Den Haag in 1909, allebei o.l.v. Mahler zelf, waren het Henry Wood en Frederick Stock, die de 7de Symfonie in 1913 in Engeland en in 1921 in de VS, voor het eerst aan het publiek voorstelden. 
Na pioniers/dirigenten als Scherchen, Rosbaud, van Beinum (die in 1959, tijdens een repetitie met het Concertgebouworkest van de Eerste van Brahms, overleed aan een hartstilstand), Klemperer, Barbirolli en Abravanel, was het de toen 47 jarige Leonard Bernstein, die reeds als een beroemdheid, in 1965, de eerste wereldverspreide opname realiseerde op het label Sony. Bruno Maderna en Rafael Kubelik namen de symfonie twee keer op, en Claudio Abbado, zelfs drie keer. Silvia Zenker en Evelinde Trenkner namen in 1992, de versie voor 4 handig piano in transcriptie van Alfredo Casella op, en bij mijn weten, was één van de meest recente, deze uit 2012, door Markus Stenz (chef-dirigent van het Nederlands Radio Filharmonisch Orkest, als opvolger van Jaap van Zweden), met het Gürzenich Orkest uit Keulen.
Mahler begon aan zijn 7de symfonie in 1904 met de bewegingen 2 en 4, getiteld ‘Nachtmusik’ I en II. Dit was nog voor hij de finale van zijn Zesde symfonie componeerde. Hij vergeleek die twee bewegingen met Rembrandts “Nachtwacht”. De symfonie, bestaande uit de bewegingen, Langsam, Nachtmusik, Scherzo, Nachtmusik en Rondo- Finale, opent met een demonisch-hallucinante mars met het thema in de tenorhoorn, die Mahler trefzeker uitbouwt tot een klankrijke, epische orkestcompositie met apocalyptische visioenen, afgewisseld met Weense, muzikale charme en herinneringen aan gelukzalige momenten (Alma?), zoals verwerkt in het adagietto van zijn 5de symfonie. 
Motieven, sonnerieën en vreemde klanken domineren wat Mahler zijn (eerste) “Nachtmusik” noemde. Bijwijlen refererend naar de stemming van de “Wunderhorn Lieder”, en anderzijds, een muzikaal patchwork van Jiddische muziek met nachtelijke vogelgeluiden à la Kubin in de houtblazers, is deze partituur een beklijvende treurmars vol ironie en nachtelijk mysterie. 
Het sinister, spookachtig Scherzo-Schattenhaft (eerder bedoeld als schim dan wel schaduw) is een parodie op de wals. De tweede “Nachtmusik” met solo viool, solo hoorn, mandoline en gitaar (Andante amoroso), klinkt als een lieflijke, pastorale serenade. Van het somber Adagio van de eerste beweging, tot het donderend Rondo, dat het meesterwerk afrondt, leidt Alexandre Bloch zijn orkest van de angst van de schemering naar de extase van de dageraad. Bravo. Niet te missen!
Alexandre Bloch (°1985) (foto) studeerde eerst cello en daarna compositie en directie aan het Conservatoire National Supérieur de Musique et de Danse van Parijs, en richtte zich later volledig op directie bij de Hongaarse dirigent, Zsolt Nagy (°1957). Hij werd laureaat van de SYLFF Tokyo Foundation en de Fondation Tarazzi en werd uitgeroepen als ‘2012 Talent’ door de Franse auteurs- en muzikantenvereniging ADAMI. Hij trok de aandacht van Michael Tilson Thomas, Pierre Boulez en Esa-Pekka Salonen, en was in de zomer van 2011, conducting fellow in Tanglewood. Bloch won de “Donatella Flick’s LSO Conducting Competition” in 2012, waarna hij assistent werd aan het London Symphony Orchestra. Hij werd in 2012 bekroond met een “Sir John Zochonis Junior Fellowship” van het Royal Northern College of Music in Manchester, en is sinds september 2015 eerste gastdirigent van de Düsseldorf Symphoniker. Vorig jaar werd zijn contract als dirigent/directeur musical van het Orchestre National de Lille, in opvolging van Jean-Claude Casadesus, verlengd tot 2024. Kwaliteit verzekerd!
Mahler Symphony No. 7 Orchestre National de Lille Alexandre Bloch cd Alpha ALPHA592