Ontdek “Óscar da Silva, Piano Music, Volume One”, door Luis Pipa, op het label Toccata Classics. | Stretto – Magazine voor kunst, geschiedenis, filosofie, literatuur en muziek.

De Portugese componist en pianist Óscar da Silva (1870-1958) was één van de belangrijkste figuren van het Portugees en Braziliaans muziekleven in de eerste helft van de 20^ste eeuw. Hij liet composities na voor zijn instrument, in een zachte en zwoele, romantische stijl. De 4 composities de die hier zijn opgenomen, Images, op. 6, Embalos, Romanticas en “Dolorosas” (“Musique Intime”), op. 11, drukken met verfijnde, Portugese klankkleuren, het gevoel van menselijke emotie uit.
Óscar da Silva behoorde samen met José Vianna da Motta (1868-1948), Luís de Freitas Branco (1890-1955) en António Fragoso (1897-1918), tot de laatste, grote, Portugese romantici. Hij werd als pianist in zijn leven erkend als een groot componist en een briljante vertolker, vooral van Chopin en Schumann. Oscar Courrège da Silva Araújo werd geboren in Porto en overleed in Leca da Palmeira. In 1881 begon hij met zijn muziekstudie en componeerde zijn eerste stuk, “Hino Infantil”, gezongen door een kinderkoor onder zijn leiding in het Palácio de Cristal. Begin 1884 ging hij naar het Nationaal Conservatorium en in 1891 speelde hij voor het eerst als pianist. Het jaar daarop won hij een beurs en reisde naar Duitsland, waar hij zijn studie voortzette bij Carl Reinecke aan de conservatoria van Leipzig en Frankfurt. Zijn lerares, een van de grootste pianisten van haar tijd, Clara Schumann, kon rekenen op het ongeëvenaard vermogen van Oscar da Silva om de composities van haar echtgenoot te interpreteren. In 1894 keerde hij terug naar Leca, waar hij tot 1921 woonde.In 1901 componeerde hij zijn lyrische opera in twee bedrijven, “Dona Mécia”. Tussen 1909 en 1910 overleden zijn ouders en Oscar verliet het huis aan de Rua Moinho de Vento om bij een vriend te gaan inwonen. N.a.v. het verlies van zijn moeder, componeerde hij in 1910 de hier opgenomen, 7 “Dolorosa’s”, voor piano. In 1915 werd zijn “Sonata Saudade” voor viool en piano gepubliceerd. Deze sonate maakte deel uit van de esthetische intellectuele beweging, “Saudosismo”, die na 1910 in Portugal ontstond. Het werk ging in 1915 in première in Porto, in het Palácio de Cristal (foto), (het Gil Vicente Theater), door Óscar da Silva en de Belgische violist, René Bohet. Gil Vicente (1465-1537) (foto), was een Portugees toneelschrijver en dichter. Verschillende componisten zoals Max Bruch en Robert Schumann zetten poëzie van Vicente in het Duits vertaald door Emanuel van Geibel, op muziek. Een citaat uit een van zijn toneelstukken, “De liefdesjacht is hoogvliegerij”, is als motto opgenomen in de roman “Kroniek van een aangekondigde dood”, van Gabriel García Márquez. Óscar da Silva’s Sonate was geïnspireerd op de “Canção X” uit het episch gedicht “Os Lusíadas”, van Luís Vaz de Camões (ca. 1524-1580) (foto), “Agora a saudade do passado / tormento puro, doce and magoado / que converter fazia furores / em magoadas lágrimas de amores” (“Nu de heimwee naar het verleden, pure, zoete en gekwetste kwelling, zich omzette in gekwetste tranen van liefde”). In 1930 vertrok da Silva naar Brazilië, waar hij ongeveer 20 jaar bleef, maar keerde op uitnodiging van António Salazar en op aanraden van de Portugese pianist, Eurico Tomás de Lima (1908-1989), terug naar Portugal. In 1935 werd veel van zijn werk gepubliceerd en ontving hij de Ordem de Santiago e Espada. In 1940 componeerde hij de hymne van de stad Porto.In 1954 keerde Óscar da Silva terug naar Leca da Palmeira, waar de Leca Club een concert ter ere van hem organiseerde. Hij ontving de Colar da Ordem de S. Tiago en gouden medaille voor artistieke verdiensten van de gemeenteraad van Porto, en naast een straat, is de muziekschool in Matosinhos (Porto) naar hem genoemd. De Portugese pianist, Eurico Tomás de Lima (foto), plaatste in 1970, de pianowerken van da Silva opnieuw in de kijker.Luis Pipa (foto’s) werd in 1960 geboren in Figueira da Foz in Portugal, het geliefd toeristisch centrum met een van de breedste stranden van Europa, aan de Atlantische Oceaan. Hij studeerde aan de Conservatoria van Braga en Porto, de Academie voor Muziek en Dramatische Kunsten van Wenen en de Universiteiten van Reading en Leeds, waar hij de graden van Master of Music in Performance Studies en PhD in Performance behaalde. Zijn pianoleraressen waren Maria Teresa Xavier, Helena Sá e Costa, Noel Flores en Laura O ‘Gorman, maar kwam ook in contact met zijn jonge protégé, Sequeira Costa (°1929), Jörg Demus en Marian Ribicky in Parijs.Tracklist: