In 1958, vijf jaar na het overlijden van de schrijver, journalist en bibliothecaris, Emmanuel de Bom (1868-1953), krijgt de conservator van het Archief en Museum voor het Vlaams Cultuurleven (AMVC) een brievenmapje in handen en besluit ‘voor lang moet deze bescheiden en correspondentie dicht’.Op de derde verdieping van het AMVC, nu het Letterenhuis in Antwerpen, vond Jan Lampo in 2015, een mapje van twee stukjes karton, bijeengehouden door een linnen rug en gesloten met linten. In het mapje staken brieven, stak het verhaal van de hartverscheurende liefde van de jonge schrijver, Emmanuel de Bom (“Mane”) voor ‘Clärchen’ of voluit Clara Gaesch, een prostituee en moeder van een kind, die hij had leren kennen op het Falconplein in de Antwerpse havenbuurt. Ze overleed in 1894 op haar 29ste in het Stuivenbergziekenhuis.Emmanuel De Bom schreef romans, biografieën, essays en kritieken. Hij was redacteur van “De Vlaamsche Bibliotheek” en vanaf 1920 was hij ook cultureel verslaggever bij de Volksgazet. Samen met Cyriel Buysse, Prosper Van Langendonck en August Vermeylen, was hij medestichter en redacteur van het internationaal gericht tijdschrift, “Van Nu en Straks” (1893-1901), die aansloot bij de Franstalige, artistieke bewegingen, “Les XX” en La Libre Esthétique”. Daarna was hij van 1904 tot 1940, correspondent voor de Nieuwe Rotterdamsche Courant en redacteur bij de Volksgazet. Zijn bekendste roman was en bleef “Wrakken” (1898).In “De geheime liefde van Emmanuel de Bom” ontdekken we het ontluikend schrijverstalent van De Bom, medeoprichter van het tijdschrift Van Nu en Straks en Vlaamse correspondent voor de NRC (1904-1940), en de kringen waarin hij zich bewoog. Dit mooi, literair geschreven en aangrijpend boek, biedt daarenboven een wervelend tijdsbeeld van de belle epoque in Antwerpen, Amsterdam en Keulen. Warm aanbevolen.‘Een jongeman uit de kleine burgerij die zich weinig illusies maakt over de carrière van zijn nieuwe vriendin, kan anno 1891 niet anders dan ironisch en vol branie over haar vertellen aan een wereldwijze vriend uit een iets hoger échelon van diezelfde klasse. Dat gebiedt niet alleen het ingebakken seksisme van die tijd, maar ook het respect voor de sociale orde dat bijna instinctief is, zelfs bij Mane.’ (Jan Lampo in Clara).De archivaris, schrijver, historicus en journalist, Jan Lampo (°1957) is verbonden aan het AMVC-Letterenhuis. Voordien was hij o.m. redacteur van de krant De Standaard. In 1985 verscheen zijn debuutroman ‘In Altijd Lege Kamers’. Een verhaal van hem werd opgenomen in de legendarische bundel ‘Mooie Jonge Goden’. Voor de reeks Musea Nostra van het Gemeentekrediet schreef hij in 1993 de monografie ‘Het Stadhuis van Antwerpen’. Jan Lampo werkte als wetenschappelijk medewerker in het Museum Vleeshuis en is verbonden aan het Archief en Museum voor het Vlaamse Cultuurleven. Momenteel werkt hij als wetenschappelijk consulent bij de Stad Antwerpen. Dat de Scheldestad hem blijft boeien, blijkt uit de publicatie van een reeks opstellen in ‘Verzonnen stad. Antwerpen in de literatuur – literatuur in Antwerpen’ (1994) en zijn jongste boek ‘Vermaerde Coopstadt. Antwerpen in de Middeleeuwen’ (Davidsfonds/Leuven, 2000). Hij schreef de thriller ‘De engel met de zaag’, waarvoor hij in 2008 genomineerd werd met de Hercule Poirotprijs, en ‘Blauwe duivels en enige andere verhalen’ (Davidsfonds/Literair). Ook schreef hij zeven jaar lang scenario’s voor de één-soap, “Thuis”. Met betrekking tot Emmanuel De Bom schreef Lampo ‘Zonder onderzoek in de doos. Dagboeknotities van Emmanuel de Bom, 10-13 september 1914’, (in: Zuurvrij, 2018), en ‘De omstreden uitvaart (en overtuiging) van Emmanuel De Bom’ (in: Zuurvrij, nr. 37, 2019).-$Jan Lampo Clara, de geheime liefde (van Emmanuel De Bom: 1891-1895 359 bladz. uitg. Sterck & De Vreese EAN 9789056156992