“Per il salterio”, Sonaten voor salterio en basso continuo, door Margit Übellacker en Jürgen Banholzer, op het label Ramée. | Stretto – Magazine voor kunst, geschiedenis, filosofie, literatuur en muziek.

Deze opname is gewijd aan de salterio, de Italiaanse vorm van dit instrument, waarvoor in de 18^de eeuw, een aanzienlijk aantal werken werd gecomponeerd. Op de cd staat te ontdekken werk van de 18de eeuwse componisten, Angelo Conte, Pietro Beretti, Carlo Monza, en Baldassare Galuppi.Het ensemble La Gioia Armonica werd opgericht door de Oostenrijkse dulcimerspeler Margit Übellacker en de Duitse organist en zanger Jürgen Banholzer. Een belangrijk aandachtspunt van het werk van het ensemble is de verkenning van het barokrepertoire voor de hakkebord, in het bijzonder de Italiaanse salterio en de legendarische pantaleon. De omvang van het ensemble varieert van het hakkebord-orgel duo tot grotere formaties, waarin musici die gespecialiseerd zijn in de uitvoeringspraktijk van oude muziek, hun krachten bundelen om levendige en frisse uitvoeringen te brengen van onbekende of zelden uitgevoerde werken uit de 17^de – en 18^de eeuw.Tegenwoordig zijn er verschillende soorten instrumenten die in Duitstalige landen bekend staan als “hackbrett”, voornamelijk geassocieerd met lokale muziek, zoals de cymbalum in Oost-Europa en de santur in Perzië. De geschiedenis van de Europese muziek heeft ook tijden gekend waarin dit type instrument werd gewaardeerd in de “kunstmuziek”. De klank van de salterio lijkt het voorbestemd te hebben voor een “gevoelige” stijl, wat het succes in “kunstmuziek” zou kunnen verklaren. Margit Übellacker en Jürgen Banholzer presenteren een selectie sonates voor salterio en basso continuo die de galante stijl van Noord-Italië in de tweede helft van de 18e eeuw weerspiegelen, waarvan een reeks hier als wereldpremière wordt gepresenteerd.
Margit Übellacker heeft zich voornamelijk toegelegd op de heropleving van barokke en middeleeuwse repertoires voor historische types van het hakkebord (pantaleon, salterio, dulcemelos). Ze werd vormend beïnvloed tijdens haar studies bij Karl-Heinz Schickhaus (Bruckner-Conservatorium Linz), Birgit Stolzenburg-de Biasio (Richard-Strauss-Conservatorium München) en Crawford Young (oude muziekdiploma aan de Schola Cantorum Basiliensis). Ze is stichtend lid van de ensembles La Giola Armonica, Dulce Melos en Dulcimer&Dulcian. Met het ensemble L’Arpeggiata (dir. Christina Pluhar) werkte ze de afgelopen jaren met solisten als Philippe Jaroussky, Nuria Rial, Gian Luigi Trovesi, Marco Beasly en Lucilla Galleazzi, maar ook met de King’s Singers en het Australian Brandenburg Orchestra aan talrijke concerttours en radio-, televisie- en dvd-opnames.Als lid van het ensemble Shield of Harmony (dir. Crawford Young) speelde ze concerten met Andreas Scholl en nam ze deel aan zijn cd-opname Oswald von Wolkenstein (“Songs of mezelf”). Ze trad ook op met Accademia Bizantina (dir. Ottavio Dantone), Kammerorchester Basel (dir. Riccardo Minasi), Ensemble Matheus (dir. Jean-Christophe Spinosi), Ensemble Tiburtina (dir. Barbora Kabàtkovà), Les Passions de l’Ame ( reg. Meret Lüthi), Musica Fiorita (regie Daniela Dolci), Musica Alta Ripa (regie Bernward Lohr), Coriandolo ( regie Carsten Eckert), Il Suonar Parlante ( regie Vittorio Ghielmi), Oni Wytars (dir. Marco Ambrosini), het Mozarteum-Orchester Salzburg ( o.l.v. Ton Koopman), het L’Orfeo Barockorchester Linz (dir. Michi Gaigg), het Orchestre Philharmonique de Radio France en het WDR Radio Orchestra Cologne en met solisten als Hana Blažíková (sopraan), Klaus Mertens (bas, bas-bariton) en Maurice Steger (fluit). Duo-concerten met Crawford Young (luit) en Aline Zylberajch (fortepiano), evenals met het Ensemble Dulce Melos, waarvan ze een van de oprichters is. Ze heeft opgetreden en opgenomen in heel Europa en in Zuid-Amerika, Australië, Japan, Hong Kong, Rusland en de VS (o.a. in Carnegie Hall).

De Duitse organist, klavecinist, contratenor en musicoloog, Jürgen Banholzer, studeerde aan het Conservatoire national supérieur de musique et de danse de Lyon en aan de Schola Cantorum Basiliensis. Hij kreeg les van Michael Chance en Gérard Lesne. Hij studeerde vervolgens musicologie en promoveerde aan de universiteit van Mainz op een studie over composities van de Liszt- studenten Julius Reubke, Felix Draeseke en Rudolf Viole (1825-1867). Banholzer is vooral bekend om zijn interpretaties van werken van Johann Sebastian Bach en Georg Friedrich Händel, evenals andere barokke oratoria en kamermuziekwerken. Hij trad op met het Concerto Köln, het Freiburgse Barokorkest, het Balthasar Neumann Ensemble, het Ensemble La Fenice, het Clemencic Consort en het Ensemble Il Seminario Musicale.Tracklist: