De 3 vioolsonaten, Sonata fantasia nr. 1, op. 35, W51 “Desesperança” (1912), Sonata fantasia nr. 2, op. 29, W83 (1914) en de Vioolsonate nr. 3, W171 (1930)) van Heitor villa-Lobos (1887-1959), dateren uit een sleutelperiode in zijn carrière, een periode waarin hij zijn persoonlijk idioom vestigde en zijn eerste professionele triomfen behaalde.
In november 1913 trouwde Villa-Lobos met de pianiste, Lucília Guimarães (1886-1966). Hij beëindigde zijn reizen naar het Amazonebekken, en aangespoord door de Portugese componist, pianist, instrumenthandelaar en muziekuitgever, Arthur Napoleão dos Santos (1843-1925), die een muziekwinkel had in Rio, begon zijn carrière als componist. Tot aan zijn huwelijk had Villa-Lobos echter geen piano leren spelen, dus leerde zijn vrouw hem de beginselen van het instrument. Zijn muziek werd gepubliceerd vanaf 1913 en tussen 1915-1921, introduceerde hij een aantal van zijn composities in een reeks van gelegenheidskamerconcerten (later ook orkestconcerten) voornamelijk in het magnifiek “Salão Nobre do Jornal do Comércio” (foto’s) in Rio de Janeiro. 
De muziek die tijdens deze concerten werd gepresenteerd, liet zien hoe hij in het reine kwam met tegenstrijdige elementen en het overwinnen van een identiteitscrisis, of Europese of dan wel Braziliaanse muziek, zijn stijl zou domineren. Dit werd besloten in 1916, het jaar waarin hij de symfonische gedichten “Amazonas” en “Tédio de alvorada” componeerde, de eerste versie van wat “Uirapurú” zou worden. Zijn twee eerste Vioolsonates werden trouwens ook in de Salão Nobre in Rio de Janeiro, in première gespeeld door Humberto Milano (viool) en zijn vrouw, Lucilia aan de piano.
Hoewel Europese invloeden Villa-Lobos nog steeds inspireerden, putte hij voor deze werken reeds uit inheemse, Braziliaanse legendes en het gebruik van “primitief” volksmateriaal. In 1917 maakte Sergei Diaghilev op tournee in Brazilië, indruk op hem met zijn Ballets Russes. Dat jaar ontmoette hij ook Darius Milhaud, die in Rio, de secretaris van Paul Claudel was bij de Franse ambassade. Milhaud leerde hem de muziek van Debussy, Satie en Stravinsky kennen, en in ruil liet Villa-Lobos, Milhaud kennismaken met Braziliaanse straatmuziek. In 1918 ontmoette hij ook de pianist Arthur Rubinstein, die een leven lange vriend werd. Deze ontmoeting bracht Villa-Lobos ertoe meer pianomuziek te componeren.
Elke vioolsonate toont invloed van de Franse laatromantiek of het impressionisme, en onthult ook Villa-Lobos’ vaardigheid als strijker/cellist. De ondertitel “Desesperança” van de Eerste Vioolsonate past bij de melancholische lyriek, terwijl de oneindige overvloed aan muzikale ideeën in de Tweede Vioolsonate wordt gekenmerkt door een breed scala aan emoties. De verfijnde Derde Vioolsonate is doordrenkt van de invloed van Debussy, maar anticipeert ook op de nieuwe richtingen van Villa-Lobos in de jaren ‘20.
De Italiaanse violist, Emmanuele Baldini, werd geboren in Triëst. Zijn vader, Lorenzo Baldini, was een belangrijke pianist en Italiaanse pedagoog en zijn moeder, ook een prima pianiste, was lerares muziektheorie en notenleer aan het plaatselijke conservatorium Na studies in zijn geboorteplaats bij Bruno Polli, vervolgde Baldini zijn vioolopleiding in Genève bij Corrado Romano, in Salzburg en Berlijn bij Ruggiero Ricci, en studeerde hij directie bij Isaac Karabtchevsky en Frank Shipway. Van jongs af aan won Baldini prijzen op talloze internationale wedstrijden, waaronder de “Premier Prix de Virtuosité” in Genève, het “Forum Junger Künstler” in Wenen en een tiental andere solo- en kamermuziekwedstrijden. Sinds 2005 is Baldini concertmeester van het Orquestra Sinfônica do Estado de São Paulo.
De Braziliaanse pianist, Pablo Rossi, won in 2003, de eerste Nelson Freire Nationale Competitie voor Nieuw Braziliaans Talent. Hij won talloze andere wedstrijden en gaf meer dan 80 recitals als lid van de Keyboard Charitable Trust. Hij speelde als solist met o.a. het Chamber Orchestra Kremlin, het Auvergne Chamber Orchestra, het National Philharmonic of Ukraine, het Kirov Orchestra en het São Paulo Symphony Orchestra, en speelde recitals in belangrijke concertzalen over de hele wereld, zoals Carnegie Hall in New York, Parco della Musica in Rome, Laeiszhalle in Hamburg, Sala São Paulo en Sala Cecília Meirelles in Rio de Janeiro.
Heitor Villa-Lobos Complete Violin Sonatas Emmanuel Baldini violin Pablo Rossi piano cd Naxos 8.574310