Kirill Gerstein presenteert op deze unieke cd, samen met zijn mentor en inspirator, de Hongaarse pianist Ferenc Rados, Mozarts duo’s voor vier handen. Als een icoon voor generaties pianisten, onthult deze fascinerende cd, Rados’ kenmerkend pianospel op zijn best in een stimulerend muzikaal gesprek tussen leraar en leerling. 
Na een Sonate in C, K. 19d voor vierhandig klavecimbel (London, 1765), componeerde Mozart tussen 1772 en 1787, nog 5 Sonates voor vierhandig klavier, niet te verwarren met zijn enige Sonate voor twee piano’s in D, K. 448/375a uit 1781. Mozart componeerde zijn enige Sonate voor twee piano’s in D K. 448, in november 1781 in Wenen, toen hij 25 jaar oud was. Deze sonate werd gecomponeerd voor een uitvoering die Mozart zou geven met de pianiste, Josephine von Aurnhammer (1758-1820), een Oostenrijkse componiste, muziekpedagoge en pianiste. Zij was zijn leerlinge en vanaf 1785, concerteerde zij regelmatig in het Burgtheater, het Kärntnertortheater en andere concertzalen in Wenen. Mozart droeg ook zijn zes Sonates voor viool en piano K. 296 aan haar op.
Naast de 5 sonates, componeerde hij voor vierhandig klavier nog een fuga in sol klein, K. 401 (1782), een Andante en Variaties in G, K. 501 (1786) en een Fantasie in fa klein, K. 608 (1791). Op de cd staan de Sonate in C, K521 en de Sonate in F, K497. Toen Mozart in de zomer van 1786, na 12 jaar, terugkeerde tot het genre, componeerde hij de wellicht mooiste van zijn vierhandige sonates, de Sonate in F (K. 497). De coherente en galante stijl gingen harmonieus samen, maar de concertante stijl was nieuw. Mozart richtte zich niet meer tot het orkestraal effect van de vorige sonates, maar eerder op een verrijking van de melodische schriftuur. 
De sonate begint met een zeer expressief Adagio waarin de eerste partij de hoofdrol krijgt, en gaat verder met een uitgebreid Allegro di molto, waarin Mozart ten volle gebruik maakte van zijn nieuwe concertante stijl. Het Andante, in Bes groot, geeft aanleiding tot een bewonderenswaardige pathetische dialoog tussen de twee solisten. Elk wordt gelijk behandeld in een uitwisseling van elegante motieven. Het afsluitend Allegro wordt gekenmerkt door de circulatie, van de ene partij naar de andere, van pittige en onstuimig oplopende toonladders.
De Sonate in C voor piano vierhandig, K. 521, werd gecomponeerd in 1787. Het was Mozarts laatste voltooide sonate voor vierhandig klavier. In zijn themacatalogus staat het werk gedateerd op 29 mei 1787. Op diezelfde dag ontving Mozart het bericht van het overlijden van zijn beroemde vader. Hij deelde het trieste nieuws met zijn goede vriend, Emil Gottfried von Jacquin, een Weense hofbeambte en amateurmuzikant, en droeg het werk vervolgens op aan Gottfrieds zus, Franziska von Jacquin. Een jaar eerder had Mozart overigens zijn Kegelstatt Trio opgedragen aan de Jaquins. Gottfried en Franziska von Jacquin waren de zoon en de dochter van de Nederlands-Oostenrijkse geneeskundige, scheikundige en plantkundige, Nikolaus Joseph Freiherr von Jacquin (1727-1817) (foto) uit Leiden, hoogleraar plantkunde en chemie en directeur van de hortus botanicus van de Universiteit van Wenen. 
In een brief aan Gottfried merkte Mozart op dat het stuk “nogal moeilijk” was en gaf Franziska daarom de opdracht “het meteen aan te pakken”. De sonate werd rond de jaarwisseling 1787/1788 uitgegeven door Franz Anton Hoffmeister. In plaats van Mozarts oorspronkelijke bedoeling om het op te dragen aan Franziska von Jacquin, één van zijn meest getalenteerde leerlingen, werd het opgedragen aan Maria Anna Clara (Nanette) en Maria Barbara (Babette) Natorp, de ongehuwde dochters van de Weense zakenman in medicijnen, Franz Wilhelm Freiherr von Natorp (foto), vrienden van Mozart en van de Jacquins.
De opname van beide sonaten door Rados en Gerstein mag u niet missen. Stemvoering, frasering, articulatie, expressie en samenspel zijn optimaal. Het bijbehorend boekje bevat daarenboven magnifieke foto’s, een interview met Kirill Gerstein door muziekhistoricus, Joseph Horowitz, en een persoonlijke en humoristische introductie, “and now for something completely different…”, tot de fascinerende wereld van Ferenc Rados door de beroemde, Engelse topcellist, Steven Isserlis.
De Hongaarse pianist en befaamde pianopedagoog, Ferenc Rados (°1934) (foto), een gewezen leerling van Pál Kadosa (1903-1983) (foto) en van Zoltán Kodály (foto), doceerde tot 1996, piano en kamermuziek aan de Franz Liszt Muziekacademie in Boedapest. Tot zijn leerlingen behoorden o.a. de violist, Barnabás Kelemen en de pianisten Kirill Gerstein, Zoltán Kocsis en András Schiff. Sinds zijn pensionering reist hij door Europa en Azië om masterclasses te geven. In 2010, ontving hij de Kossuth-prijs.
Kirill Gerstein (°1979), winnaar van de Gilmore Artist Award, werd geboren in de voormalige Sovjet-Unie. Hij heeft de Amerikaanse nationaliteit en woont in Berlijn. Van 2007-2017 leidde hij de pianoklas van de Musik Hochschule in Stuttgart. In 2018 werd hij professor piano aan de Hanns Eisler Hochschule in Berlijn, naast het Sir András Schiff Performance Program for Young Artists van de Kronberg Academie. Gerstein werd geboren in Voronezh in het zuiden van Centraal-Rusland, in een Russisch-joodse familie. Hij begon op tweejarige leeftijd piano te spelen en op 12-jarige leeftijd won hij zijn eerste wedstrijd, de Internationale Bachwedstrijd in Gorzów in Polen. Hoewel hij formeel klassieke piano studeerde, leerde hij ook jazz spelen door naar de platencollectie van zijn ouders te luisteren. Op 14-jarige leeftijd ontmoette hij op een festival in St. Petersburg, de jazzvibrafonist, Gary Burton (°1943) (foto), die begin jaren ’60, met George Shearing en Stan Getz speelde.
Dit leidde tot een beurs om jazzpiano te gaan studeren aan het Berklee College of Music in Boston. Gerstein was de jongste leerling die ooit tot de school werd toegelaten. Na zijn tijd bij Berklee ging hij naar de Manhattan School of Music in New York, waar hij bij Solomon Mikowsky studeerde, en waar hij in vier jaar tijd, zowel zijn bachelor als masteropleiding Music behaalde. Hij vervolgde zijn studie in Madrid bij Dmitri Bashkirov aan het Reina Sofía College of Music en in Boedapest bij Ferenc Rados. Kirill Gerstein maakte zijn orkestdebuut in september 2000 met Brahms’ Pianoconcerto nr. 1 met het Tonhalle-Orchester Zürich o.l.v. David Zinman en heeft sindsdien een grote carrière opgebouwd als internationale concertpianist.
Mozart Sonatas for Piano Four Hands KV521 & 497 Ferenc Rados Kirill Gerstein cd Myrios MYR029