Op hun debuutopname voor harmonia mundi, vieren het jong altvioolwonder, Timothy Ridout, en zijn muzikale handlanger, Frank Dupree, de kracht van liefde, met fragmenten uit Prokofjevs “Romeo en Julia”, uitgevoerd in Vadim Borisovsky’s arrangement, en met hun eigen transcriptie van Schumanns liedcyclus, “Dichterliebe” op. 48.
Gebaseerd op het beroemd toneelstuk van Shakespeare, was Prokofievs realisatie van Romeo en Julia als verhalend ballet, een gewaagde onderneming. Het werd nl. gecomponeerd in een periode van artistieke onrust, waarin argumenten voor of tegen een gelukkig of een tragisch einde ter discussie werden gesteld. Voltooid in 1936, overleefde Prokofievs ambitieuze hervertelling van het legendarisch Shakespeare-drama, de onrust en dreiging van de Sovjet-Unie van Stalin met zijn gevaarlijke censuur. De muziek met o.a. de heerlijke, carnaval-burleske in de ‘Dance with Mandolins’, de onheilspellende, zuurzoete schoonheid van ‘Juliet’s Funeral’, het karaktervol portret van Mercutio en de bijtende syncopering van ‘Het Duel’, de heerlijk pittige Gavotte, de rijk geanimeerde uitbeelding van ‘Public Merrymaking’, de spookachtige schoonheid van ‘Juliet Alone’ en de aangrijpend, voelbare klaagzang van ‘Julia’s dood’, was meeslepend, tegelijkertijd groots en intiem, en bruiste van karakter en emotie. Ontdek hier deze muziek in de arrangementen van 7 fragmenten uit 1961 en 1977, van de hand van Vadim Borisovsky.
De Sovjet- en Russische altviolist, Vadim Vasilyevich Borisovsky (1900-1972) (foto), geboren in Moskou, ging in 1917 naar het conservatorium van Moskou en studeerde er viool bij Mikhail Press. Een jaar later, op advies van de componist, violist en altviolist, Vladimir Bakaleinikov (1885-1953), richtte hij zijn aandacht op de altviool. Hij studeerde bij Bakaleinikov en werd in 1925, zelf hoogleraar altviool aan het conservatorium van Moskou. Tussen 1922 en 1923 richtten Borisovsky en 3 collega’s van het Conservatorium, Dmitri Tsyganov, Vasily Shirinsky, en zijn halfbroer, de cellist Sergei Shirinsky, het Moskou Conservatorium Kwartet op, dat vanaf 1931, beroemd werd onder de naam “Beethoven Kwartet”. Borisovsky was ook een viola d’amore-speler en hij arrangeerde en transcribeerde meer dan 250 composities voor altviool en viola d’amore.
Robert Schumann componeerde in zijn “Liederjahr”, 1840, maar liefst 150! “Lieder für eine Singstimme, mit Begleitung des Pianoforte”, waaronder de liedcycli “Liederkreis” op. 24 (9 liederen), Frauenliebe und -leben, op. 42, Dichterliebe, op. 48 (met o.a. “Im wunderschönen Monat Mai”, “Die Rose, die Lilie, die Taube, die Sonne” en “Ich grolle nicht”), en de 12 “Kernerlieder” op. 35. Reden voor deze enorme liedproductie was Schumanns liefde voor Clara Wieck, de dochter van zijn voormalige pianoleraar, die zich echter verzette tegen het huwelijk van zijn dochter met Robert. Schumanns liefde voor Clara leidde nl. tot jarenlange conflicten met zijn pianoleraar, haar vader Friedrich Wieck, die zijn oogappel beschouwde als een veelbelovende pianiste, die hij terecht beschouwde als de kroon op zijn leraarschap. 
Het kwam tot een openlijke breuk. Wieck had Schumann verboden Clara te ontmoeten en ging met haar op concertreis. Maar in Schumanns werken uit deze tijd bleef Clara aanwezig. In 1837 verloofde het paar zich tegen de wil van vader Wieck en de intriges van Wieck leidden bij Schumann tot een zenuwcrisis en aanvallen van zwaarmoedigheid. Uiteindelijk werd via de rechtbank, de toestemming voor het huwelijk geforceerd en het paar kon op 12 september 1840, daags voor de 21ste verjaardag van Clara, in de dorpskerk van Schönefeld, trouwen. In datzelfde jaar werd Schumann door de Universiteit van Jena tot eredoctor benoemd en het echtpaar bleef tot 1844 in Leipzig wonen.
Als de stem van het hart en de ziel van openhartigheid, vertoont de altviool hier in de Prokofjev-fragmenten, een verbazingwekkende reeks emoties en expressieve kleuren, van onstuimig tot teder of introspectief terwijl ze ook de talloze nuances van Heine’s gedichten weerspiegelt in Schumanns sublieme, muzikale liefdesbrief aan Clara.
Timothy Ridout (°1995), studeerde aan de Royal Academy of Music af met de Queen’s Commendation for Excellence. In 2016 won hij de 1e prijs in de Lionel Tertis Competition en werd geselecteerd door Young Classical Artists Trust (YCAT). Hij voltooide in 2019, zijn Masters aan de Kronberg Academy bij Nobuko Imai. Andere prijzen die hij won waren onder meer de Thierry Scherz Award 2019 op de Sommets Musicaux de Gstaad en de 1ste prijs op de Cecil Aronowitz Competition 2014. Hij speelt op een altviool van Peregrino di Zanetto uit ca.1565-1575, in bruikleen van de Beare’s International Violin Society .
De Duitse pianist, Frank Dupree, werd oorspronkelijk opgeleid als jazzdrummer maar wijdde zich later volledig aan het breed spectrum van het klassiek pianorepertoire. Vanaf zijn zesde werd Frank Dupree onderwezen door Prof. Sontraud Speidel. In 2019 voltooide hij zijn studie aan de University of Music Karlsruhe in de piano solo-examens en volgde masterclasses bij Emanuel Axe, Menahem Pressler, Ralf Gothóni, Klaus Hellwig, Cyprien Katsaris, Ferenc Rados, Gábor Takács-Nagy en Stephen Kovacevich, die hem belangrijke impulsen gaven. Hij was een beurshouder van de Deutsche Stiftung Musikleben en de Duitse National Academic Foundation.
Frank Dupree heeft zich stevig gevestigd in de internationale muziekscene. Dirigeren vanaf de piano is de bijzondere passie van Frank Dupree. In 2012 won hij de eerste prijs op het Internationale Hans-von-Bülow Concours in Meiningen voor zijn Beethoven-vertolking als pianist en dirigent. Kort daarna werd hij uitgenodigd om deel te nemen aan de Play Direct Academy van het Orchestre de Chambre de Paris met Stephen Kovacevich en François Leleux. Als dirigent assisteerde hij Sir Simon Rattle, François-Xavier Roth en Mario Venzago. Frank Dupree, ondertussen winnaar van de Opus Klassik 2018 in de categorie “Concertopname van het jaar (20e/21e eeuw)”, baarde internationaal opzien toen hij in 2014, werd uitgeroepen tot enige winnaar van de Duitse Muziekwedstrijd. Met zijn muzikale maturiteit, zijn uitgekiende techniek en het vermogen om een breed scala aan klankkleuren uit de vleugel te halen, fascineerde hij de jury en het publiek tegelijk. Hij is een “buitengewone, gevoelige en uiterst interessante artiest” (Emanuel Axe), die met zijn “veelzijdige nuances en soepele ritmes” (Classical Source) “herhaaldelijk verbaast” (PZ News) en is een van de meest veelbelovende en veelzijdige muzikanten van zijn eigen generatie. Hij toont een bijzonder enthousiasme voor de muziek van de 20e eeuw en voor de werken van hedendaagse componisten en is een officiële Steinway-artiest.
A Poet’s Love Prokofiev Romeo & Juliet Schumann Dichterliebe Timothy Ridout viola Frank Dupree piano cd harmonia mundi HMN916118