Na in 2014 de laatste 3 Vioolconcerti van Mozart te hebben opgenomen, maken Arabella Steinbacher, de Festival Strings Lucerne en zijn leider Daniel Dodds de cyclus nu compleet met Mozarts minder bekende, maar even betoverende Vioolconcerti 1 & 2, samen met zijn Adagio in E en 2 Rondos. Steinbacher speelt de cadensen van Wolfgang Schneiderhan, die in 1856, medeoprichter was van de Festival Strings Lucerne. Een andere meerwaarde is dat ze voor het eerst speelt op de “Ex Benno Walter” Strad uit 1718. 
Mozart was 19 jaar toen hij, tussen april en december 1775, vijf charmante, galante en onderhoudende Vioolconcerti componeerde. Mozart was zelfs niet eens 15 jaar toen hij begon met het componeren van muziek voor viool en strijkers die op recepties in Salzburg gespeeld werden als achtergrondmuziek. Een onverzadigbare drang tot onafhankelijkheid zou er weliswaar toe leiden, dat het genie van de jonge componist, openlijk, muzikale vormen zou uitdagen en innoveren met humor en frivoliteit.
Mozarts Vioolconcerto nr. 1 in Bes, K. 207, zou oorspronkelijk zijn gecomponeerd in 1775, toen hij 19 was, samen met de andere vier volledig authentieke Vioolconcerti. Analyse van het handschrift en van het papier waarop het concerto werd geschreven, suggereren weliswaar dat de feitelijke datum van compositie 1773 zou kunnen zijn. Het concerto heeft de gebruikelijke snel-langzaam-snel structuur en steekt vol schitterend passagewerk met loopjes van zestiende noten. Het Rondo in Bes, K. 269 voor viool en orkest, is ook verbonden aan dit concerto. Het was bedoeld als vervanging van de finale beweging en was gecomponeerd op aanbeveling van Antonio Brunetti, een violist uit Salzburg. Niettemin wordt het concerto gewoonlijk uitgevoerd met de originele finale, en blijft het K. 269 Rondo een afzonderlijk concertstuk. Het Vioolconcerto nr. 2, twee maanden later dan het eerste gecomponeerd, toont alle kenmerken van de Franse galanterie. Het concerto is bijwijlen briljant en elegant met bij momenten, extra aandacht voor het orkest. Duidelijkheid en helderheid zijn hier de grootste troeven.
Antonio Brunetti (1744-1786) was een Italiaanse violist, geboren in Napels. In 1776 verving hij Mozart in het hof orkest van graaf Hieronymus von Colloredo in Salzburg nadat Mozart afstand had gedaan van de plaats. In 1777 werd Brunetti concertmeester in Salzburg. Hij was de zoon van de componist Giovan Gualberto Brunetti maar anders is er weinig over zijn leven bekend. Hij was bevriend met Mozart, die voor hem componeerde. Hij werd echter ook in de brief van Mozart van 9 juli 1778 als een “volledig slechtopgeleide kerel” en in een latere (11 april 1781), als “die grove en smerige Brunetti beschouwd die een schande is voor zijn meester, voor zichzelf en voor het hele orkest.” In november 1778 trouwde hij met Maria Josepha Judith Lipp, dochter van de organist Franz Ignaz Lipp en schoonzus van Michael Haydn, bij wie hij eerder dat jaar een zoon had. Brunetti overleed in Salzburg.
De Duitse violiste, Arabella Miho Steinbacher (°1981), werd geboren in München uit een Japanse moeder en een Duitse vader. Toen ze drie was, las haar moeder dat een Duitse vioolleraar onlangs was teruggekeerd uit Japan na het bestuderen van de Suzuki-methode. Steinbacher begon in die tijd met vioollessen. Toen ze negen jaar oud was, werd ze ingeschreven aan het Muziekcollege van München en werd ze begeleid door Ana Chumachenco. Steinbacher kwam in contact met Ivry Gitlis, en nam deel aan masterclasses bij Dorothy DeLay en Kurt Sassmannshaus in Aspen, Colorado. Ze won verschillende belangrijke prijzen (de Joseph Joachim International Violin Competition in Hannover), en een beurs van de Vrijstaat Beieren in 2001, en werd toen een leerling van Anne-Sophie Mutter ’s Freundeskreis. Arabella Steinbacher neemt sinds 2009 exclusief voor PENTATONE op. Onder de vele internationale en nationale muziekprijzen en nominaties werd ze tweemaal bekroond met de ECHO Klassik.
Daniel Dodds werd geboren in Adelaide in Australië. Hij voltooide zijn studie aan de Lucerne School of Music bij prof. Gunars Larsens en behaalde er alle diploma’s, lesbevoegdheden, concertkwalificaties en solistendiploma’s “met onderscheiding”. Daarna volgden lessen bij Prof. Keiko Wataya aan het Conservatorium in Utrecht en masterclasses bij Piero Farulli, Rudolf Baumgartner, Franco Gulli, Nathan Milstein en Thomas Zehetmair. Daniel Dodds is de winnaar van verschillende internationale wedstrijden en beurzen, waaronder de Dorcas McClean Prize voor viool, de Queen Elisabeth Jubilee Trust, de Mozart Prize of the City of Lucerne, een beurs van de Migros Cooperative, de Adelaide International Violin Competition en de International Vioolconcours “Rudolfo Lipizer”,de Internationale Vioolwedstrijd “Renata Molinari” en de Internationale Vioolwedstrijd “Vaclav Huml”. Sinds 2000 is hij concertmeester van het Festival Strings Lucerne. Concerten met dit internationaal bekend kamerorkest leiden door de grote concertzalen van Europa, Noord/Zuid-Amerika en Azië. Daniel Dodds treedt ook regelmatig op als solist met het Festival Strings Lucerne over de hele wereld. Daniel Dodds bespeelt de Stradivarius “ex Rudolf Baumgartner” uit 1717, hem ter beschikking gesteld door de Lucerne Festival Strings Foundation.
De Lucerne Festival Strings werd in 1956 opgericht door Wolfgang Schneiderhan en Rudolf Baumgartner als onderdeel van het Lucerne International Music Festival (nu: Lucerne Festival). Baumgartner leidde het tot 1998. Zijn opvolger als artistiek leider was Achim Fiedler, die de functie bekleedde van 1998 tot 2012. De Australisch-Zwitserse violist Daniel Dodds is sinds het seizoen 2012/2013 artistiek leider. Directeur is Hans-Christoph Mauruschat. De afgelopen jaren hebben de cd-labels Sony Classical en Oehms Classics, de cd-opnames van het ensemble uitgebracht. De Festival Strings Lucerne begonnen in het eerste jaar van hun bestaan, weliswaar een uitstekende internationale reputatie te verwerven met opnames voor Deutsche Grammophon, waarmee ze een exclusief contract hadden tot 1973. Vanaf eind jaren ’50, behoorden de Lucerne Festival Strings nl. tot de pioniers van Deutsche Grammophon ’s “Archive”-reeks, die destijds geschiedenis schreef door de eerste publicatie van werken van vergeten of nauwelijks bekende componisten, vooral uit de barokperiode, zoals Giuseppe Tartini (1959).
Tracklist:
Adagio for Violin and Orchestra in E, K261
Rondo in B-flat Major for Violin and Orchestra, KV 269/261a
Rondo for Violin and Orchestra in C, K373
Violin Concerto No. 1 in B flat major K207
Violin Concerto No. 2 in D major, K211
Mozart Violin Concertos Nos. 1 & 2 Arabella Steinbacher (violin), Festival Strings Lucerne, Daniel Dodds cd Pentatone PTC5186952