Ontdek enkele van de mooiste, klassieke nummers met een tijdloze aantrekkingskracht van de 20steeeuw, in magnifieke, nieuwe arrangementen van Richard Balcombe. Of ze nu geschreven waren voor films, revues of musicals, of specifiek voor de meest gerenommeerde zangers van die tijd, alle grootste componisten en tekstschrijvers van die tijd zijn vertegenwoordigd. Niet te missen.
Tussen 1905 en 1940 was Jerome Kern (foto) één van de belangrijkste Joods/Amerikaanse componisten van operettes, musicals en filmmuziek, en was hij de productieve songwriter van meer dan 700 nummers. Met “Show Boat” legde Kern in 1927 het fundament van de 20ste-eeuwse Amerikaanse musical. Als componist van songs die tijdloze, populaire evergreens werden, was hij onovertroffen. De productieve songwriter Jerome Kern (1885-1945) bracht de Europese operette en de Amerikaanse revue samen om een nieuwe vorm van muziektheater te creëren waarin woorden, muziek en plot zich verenigden in een doorlopend verhaal. Long Ago (and Far Away), op tekst van Ira Gershwin, de oudere broer van George, werd gecomponeerd voor de film “Cover Girl” uit 1944 , met in de hoofdrollen Gene Kelly en Rita Hayworth.
“The Way You Look Tonight” won in 1936 de Academy Award voor Best Original Song voor “Swing Time”, waarin Fred Astaire het zong voor zijn vaste partner Ginger Rogers. Uit dezelfde film was “A Fine Romance” een andere showstopper voor Fred Astaire. Zijn studio-opname uit 1936 stond vijf weken lang bovenaan de hitlijsten. Het genoot ook een nieuw leven als het thema van de LWT-sitcom uit het begin van de jaren 80 met dezelfde naam, gezongen door Judi Dench, de ster van de show.
Na “A Fine Romance”, componeerde Kern “The Folks Who Live on the Hill” voor de film “High, Wide and Handsome” uit 1937 met vaste tekstschrijver Oscar Hammerstein II. Gezongen in de film door ‘First Lady of Hollywood,’ Irene Dunne, was het Bing Crosby (foto) die datzelfde jaar het eerste hitparadesucces scoorde. Een andere Kern-Hammerstein-hit, “All the Things You Are”, volgde in 1939 als onderdeel van hun laatste Broadway-musical “Very Warm for May” (hun eerste en meest bekende was “Show Boat” uit 1927).
De in Brighton geboren bandleider, componist, arrangeur, radiokomiek en acteur, Ray Noble (1903-1978) (foto) kreeg zijn opleiding aan de Royal Academy of Music in Londen, maar werd een populaire muzikant-entertainer. “The Very Thought of You” was een van een reeks nummers die Noble componeerde voor de zeer productieve zanger Al Bowlly, die meer dan duizend nummers opnam, waaronder “The Very Thought of You” uit 1934.
De impact die George Gershwin (1898-1937) (foto) had op de Amerikaanse cultuur was niet te overzien. Op 25-jarige leeftijd veroverde hij de concertwereld met zijn baanbrekende Rhapsody in Blue, en slechts 13 jaar later overleed hij na een operatie om een hersentumor te verwijderen. Maar in die tragisch korte tijd was hij een soort muzikale caleidoscoop geworden van Amerika, van een smeltkroes van blues en grootstedelijke waanzin. “They All Laughed”, op tekst van broer Ira, was een van Gershwins laatste nummers, gecomponeerd voor de film “Shall We Dance “uit 1937, gezongen door Ginger Rogers tijdens een duizelingwekkend dansnummer met Fred Astaire. 
Een andere klassieker van de gebroeders Gershwin, “Someone to Watch Over Me”, komt uit hun musical uit 1926 “Oh, Kay!” , en werd oorspronkelijk op Broadway gezongen door Gertrude Lawrence voor een teddybeer. In overeenstemming met de oorspronkelijke instructies van Gershwin, werd het eerst uitgevoerd in een ‘snelle en jazzy’ stijl – het was Lawrence’s studio-opname van het volgende jaar die de tendens naar een meer ontspannen tempo op gang bracht. Het laatste nummer van de gebroeders Gershwin (foto), “Our Love is Here to Stay”, werd voor het eerst gehoord (veel afgekapt) in The Goldwyn Follies uit 1937, en ontving pas het volledige nummer van Gene Kelly in “An American in Paris”, dat zes Academy Awards won.
Het modern bioscooppubliek associeert Richard Rodgers (1902-1979) met tekstschrijver Oscar Hammerstein II (foto), met wie hij begin jaren ’40, de krachten bundelde en een reeks klassieke producties produceerde, waaronder “Oklahoma!” (1943), “Carousel” (1945), “South Pacific” (1949), “The King and I” (1951), en “The Sound of Music” (1959). Maar voorafgaand aan zijn samenwerking met Hammerstein, bracht Rodgers 23 vruchtbare jaren door in samenwerking met tekstschrijver Lorenz Hart (foto), wat resulteerde in niet minder dan 26 Broadway-musicals. 
Eén van hun meest succesvolle was “Babes in Arms” uit 1937, met twee onvergetelijke showstoppers, “My Funny Valentine”, gezongen in de originele toneelproductie door Mitzi Green voor Ray Heatherton, waarin ze hem vertelt dat ze ondanks zijn vele fouten hem gewoon leuk vindt zoals hij is, en “Where or When”, het openingsnummer en één van de slechts twee nummers die de verfilming van 1939 met Judy Garland en Mickey Rooney in de hoofdrollen hebben gehaald. “I Could Write a Book” komt van Pal Joey, een muzikale versie uit 1940 van John O’Hara’s verhaal over een sluwe nachtclubzanger die zich een weg baant naar een affaire met een rijke dame uit de samenleving, aangepast in 1957 als een film met in de hoofdrollen Frank Sinatra, Rita Hayworth en Kim Novak.
“How About You?” komt uit een andere Judy Garland-Mickey Rooney-filmklassieker, “Babes on Broadway” uit 1941, mede geregisseerd door Busby Berkeley en Vincente Minelli, die vier jaar later Garlands echtgenoot werd. Het werd geschreven door tekstschrijver Ralph Freed en componist Burton Lane (1912-1997), die zeven jaar eerder de 13-jarige Garland had ontdekt en haar onder de aandacht van MGM bracht. Tijdens zijn lange en vooraanstaande carrière werd Lane vooral bekend door “Finian’s Rainbow” (1947) en “On a Clear Day You Can See Forever” (1965).
De klassiek geschoolde componist-tekstschrijver Cole Porter (1891-1964) componeerde onsterfelijke nummers als “I Get a Kick Out of You”, “I’ve Got You Under My Skin” en “Night and Day”. “Ev’rytime We Say Goodbye “ begon als een opvallend nummer in een Billy Rose musical revue uit 1944 getiteld “Seven Lively Arts”, gezongen door Nan Wynn, beroemd vanwege het dubben van Rita Hayworths zangstem in verschillende films.
Een andere standaard uit de gouden jaren 1920, “It Had to be You”, is een charmant en stedelijk nummer van tekstschrijver Gus Kahn en componist/saxofonist, Isham Jones (1894-1956). In de jaren ’30, ging Jones verder als frontman van een van de beste dansbands in Amerika, met onder meer Benny Goodman, Woody Herman, en de jonge Bing Crosby, voor hij van jazzzanger naar crooner overstapte.
De legendarische songwriter-tekstschrijver Irving Berlin (1888-1989) was verantwoordelijk voor meer klassieke standards dan welke andere componist dan ook, variërend van “Alexander’s Ragtime Band” en “Puttin’ On the Ritz” tot “There’s No Business Like Show Business” en “White Christmas”. Het gevoel van zachte wanhoop veroorzaakt door “What’ll I Do?”, geschreven in 1923, weerspiegelde de stemming van Berlin in die tijd, toen zijn verloofde Ellin Mackay op reis was voor een grootse tournee en alle belangrijke toeristische centra van Europa bezocht.
“A Nightingale Sang in Berkeley Square” is uniek voor deze collectie, omdat het een specifiek Britse setting had. Het werd in 1939 geschreven door songwriter Manning Sherwin (1902-1974) en tekstschrijver Eric Maschwitz (foto), die de titel leende van een kortverhaal van Michael Arlen. De première werd passend in Londen gegeven, waar het werd gezongen door Judy Campbell (moeder van Jane Birkin) als onderdeel van een revue uit 1940 getiteld “New Faces”. Opmerkelijk is dat deze meest typisch Engelse liedjes werden geschreven door een Amerikaans team tijdens een vakantie aan de Franse kust! Wat begon als een puur instrumentale hit uit 1940 voor de pianist-componist-bandleider Duke Ellington (1899-1974), onder de titel “Never No Lament, Don’t Get Around Much Anymore”, stond drie jaar later opnieuw in de hitparade, maar deze keer op tekst van de veelgeprezen songwriter, Bob Russell. In 1943 behaalden zowel het origineel van Ellington als de vocale versie van de Ink Spots, de felbegeerde nummer één positie in de R&B-hitlijst.
Richard Balcombe (°1955) studeerde piano en viool aan de Guildhall School of Music and Drama in Londen en behaalde zijn diploma in 1976. Hij dirigeerde het orkest voor Friday Night Is Music Night op Radio 2, in samenwerking met het BBC Concert Orchestra.
Tracklist:
Jerome Kern: Long ago (and far away)
Ray Noble: The very thought of you
George & Ira Gershwin: They all laughed
George & Ira Gershwin: Someone to watch over me
Jerome Kern: The way you look tonight
Jerome Kern: A fine romance 
Richard Rodgers: My funny Valentine
Richard Rodgers: I could write a book
Burton Lane: How about you?
George & Ira Gershwin: They can’t take that away from me
Richard Rodgers: Where or when
Cole Porter: Ev’rytime we say goodbye 
Jerome Kern: The folks who live on the hill
Isham Jones: It had to be you
Irving Berlin: What’ll I do?
Jerome Kern: All the things you are
George & Ira Gershwin: Our love is here to stay
Manning Sherwin: A nightingale sank in Berkeley Square
Duke Ellington: Don’t get around much anymore
Long Ago and far Away Classic Songs of Love and Romance Berlin Ellington Gershwin Jones Kern Lane Noble Porter Rodgers Sherwin Mary Carewe Graham Bickley Royal Philharmonic Orchestra Richard Balcombe) cd Naxos 8.574258
https://www.stretto.be/2017/09/04/jerome-kern-the-song-is-you/