Verdi beschouwde Shakespeare’s Macbeth als een van de grootste creaties van de mens. De ononderbroken dramatische lijn van de opera, het scherp libretto en het scala aan expressies van het komische tot het sublieme, maakten dat het werk zijn tijd ver vooruit was.
Macbeth, het eerste toneelstuk van Shakespeare dat Verdi (foto) bewerkte voor het operatoneel, op een libretto van Francesco Maria Piave, werd voor het eerst opgevoerd in 1847 in het Teatro alla Pergola (foto) in Florence. Daarna onderging het werk een hele reeks wijzigingen. In 1855 werd het stuk in Sint-Petersburg met een gewijzigde titel opgevoerd, en in 1865 werd het in het Théâtre Lyrique in Parijs opgevoerd in een nieuwe versie met een herzien libretto van Andrea Maffei (foto). Deze revisie, geproduceerd in een Franse vertaling met verschillende toevoegingen, o.a. een ballet en een slotkoor, was echter minder succesvol en de opera verdween tot de heroplevingen van het midden van de 20ste eeuw, grotendeels van de affiche.
Verdi bedacht herzieningen voor wat hij la grande boutique noemde, de Parijse Opéra… Met de toevoeging van muziek voor Lady Macbeth, werd Macbeths aria in de 3de akte volledig herschreven, net als een aanzienlijk deel van de rest van die akte. Een ballet werd toegevoegd in de 3de akte, een nieuw gecomponeerd koor begon de 4de akte, het einde van de 4de akte werd ook veranderd, en Verdi was vastbesloten om Macbeth’s laatste aria “Mal per me che m’affidai” te laten vallen ten gunste van een off-stage dood, om te eindigen met het triomfantelijk koor.
Verdi verkende ongebruikelijke theatrale personages met Macbeth, waarvan de duisternis resoneerde met zijn verlangen om Shakespeare’s bruut realisme over te brengen in een visionair meesterwerk dat pas halverwege de 20ste eeuw volledig zou worden gewaardeerd. Macbeth wordt hier uitgevoerd in de zelden gehoorde Franstalige versie uit 1865. Deze concertproductie van Macbeth van het Festival Verdi 2020 in Parma won de XXXX Premio Franco Abbiati della Critica Musicale Italiana. Tot nu toe werd de opera steevast in zijn Italiaanse vorm gehoord, maar wordt hier gepresenteerd in de herziene gedaante die Verdi in 1865 voorbereidde voor zijn heropleving in Parijs.
Net als bij de vorige Dynamic-releases van de Franse versies van Italiaanse opera’s, met uitzondering van Ludovic Tézier als de gelijknamige antiheld, is de hele cast hier verder volledig Italiaans, een feit dat wordt onderstreept door de toewijzing van Lady Macbeth’s (gesproken) openingswoorden, terwijl ze de brief van Macbeth hardop voorleest, aan de Franse actrice Cassandre Berthon, in plaats van aan de zanger van de rol. Centraal staat de slaapwandelscène. De leiding van Roberto Abbado (°1954) (Claudio is zijn oom) is flexibel, voortstuwend en gedreven, en volledig idiomatisch. De grootse ensemble-afsluiting van de 2de akte bv. past geheel bij de vereiste, Verdiaanse grandeur en de zang is daar op zijn best. De algehele opnameklank is rijk en vol en is ideaal uitgebalanceerd. Een aanrader.
Rolverdeling:
Ludovic Tézier (bariton): Macbeth
Silvia Dalla Benetta (sopraan): Lady Macbeth
Riccardo Zanellato (bas): Banquo
Giorgio Berrugi (tenor): Macduff
David Astorga (tenor): Malcolm
Francesco Leone (bas): Un médecin
Natalia Gavrilan (mezzosopraan): La Comtesse
Jacobo Ochoa (bas): Un serviteur / Un sicaire / Premier fantôme
Pietro Bolognini (treble): Second fantôme
Pilar Mezzadri Corona (treble): Troisième fantôme
Cassandre Berthon: speaker
(Foto’s ©Roberto Ricci)
Chorus of the Teatro Regio of Parma
Filarmonia Arturo Toscanini/Roberto Abbado
Live opname van 11-13 September 2020, Parco Ducale di Parma, Festival Verdi, Italië.
World Première of the original 1865 French version for Paris Sung in French
Verdi Macbeth Ludovic Tézier Silvia Dalla Benetta Riccardo Zanellato Giorgio Berrugi David Astorga Filarmonia Arturo Toscanini Roberto Abbado 2 cd Dynamic CDS7915