Deze cd koppelt de twee contrasterende Vioolconcerti van Gian Francesco Malipiero (1882-1973) aan de wereldpremière-opname van zijn orkestwerk, “Per una favola cavalleresca”, uit 1915, dat legendarische scènes van liefde, toernooien, veldslagen, maanlicht en helden oproept.

Gian Francesco Malipiero, de zoon van een dirigent en pianist en de kleinzoon van de operacomponist, Francesco Malipiero (1824-1887), studeerde aan de conservatoria van Venetië en Bologna, o.a. bij Marco Enrico Bossi (1861-1925). Na zijn afstuderen werd Malipiero assistent van de blinde operacomponist, Antonio Smareglia (1854-1929). In 1905 keerde Malipiero terug naar Venetië, maar van 1906 tot 1909, was hij vaak in Berlijn om les te volgen bij Max Bruch. Later, in 1913, verhuisde hij naar Parijs, waar hij kennis maakte met composities van Ravel, Debussy, Falla, Schönberg en Alban Berg.

Het belangrijkste was dat hij de première bijwoonde van Stravinsky ’s Le Sacre du Printemps, kort na een ontmoeting met Alfredo Casella en Gabriele d’Annunzio. In 1917, vestigde hij zich in Rome en in 1923, richtte hij samen met Alfredo Casella en Gabriele D’Annunzio, de “Corporazione delle Nuove Musiche” op. Van 1921 tot 1924, was hij professor compositie aan het Conservatorium van Parma. In 1932 werd hij professor compositie aan het toenmalige Liceo Musicale in Venetië , dat hij vervolgens leidde van 1939 tot 1952. Daar was hij de leraar van onder meer Luigi Nono. Als componist werd hij bekend door zijn “Impressioni dal vero” (1910-1915).

Nadat hij zich in 1923, definitief had gevestigd in het stadje Asolo (foto) in de provincie Treviso (regio Veneto), begon Malipiero met het redactioneel werk waarvoor hij het meest bekend zou worden, nl. een volledige uitgave van het hele oeuvre van Claudio Monteverdi, van 1926 tot 1942, en na 1952, met het redigeren van veel van Vivaldi ’s concerti in het Istituto Italiano Antonio Vivaldi.

Malipiero’s Eerste Vioolconcerto is een van zijn mooiste en meest vreugdevolle werken, een opmerkelijke prestatie voor een componist, die in zijn jeugd slecht viool zou hebben gespeeld. Zijn Tweede Vioolconcerto uit 1963, 30 jaar later gecomponeerd, klinkt verbazingwekkend anders, maar blijkt geïnspireerd te zijn door dezelfde lyrische impuls als het eerdere Concerto uit 1932.

Paolo Chiavacci, geboren in Florence, is de eerste violist en stichtend lid van het Quartetto Fonè (foto), waarmee hij concerten heeft gegeven op toonaangevende podia in Italië, waaronder La Scala in Milaan, Santa Cecilia in Rome, La Fenice in Venetië, de Amici della Musica in Florence, de Associazione Alessandro Scarlatti in Napels, en in het buitenland, met complete cycli van de Beethoven- en Bartók-kwartetten. Hij trad op als solist en gastartiest met verschillende orkesten, waaronder Mario Brunello’s Orchestra d’archi Italiana, de Padua and the Veneto Orchestras, en het Orchestra Sinfonica di Roma, waarmee hij Ghedini’s Contrappunti (Naxos 8.573006) heeft opgenomen. Hij doceert viool en kamermuziek aan het Bruno Maderna Conservatorium in Cesena, heeft masterclasses gegeven in Italië en Japan en assisteerde het Tokyo Quartet aan de University of Yale in Connecticut.

Francesco La Vecchia, geboren in Rome, studeerde bij zijn grootvader en gaf zijn eerste concert op negenjarige leeftijd. Op 18-jarige leeftijd werd hij leider van het Boccherini Quartet, op 23-jarige leeftijd richtte hij de Kunstacademie van Rome op, en op 27-jarige leeftijd begon hij zijn internationale opnamecarrière. In 2002 werd hij artistiek leider en huisdirigent van het Orchestra Sinfonica di Roma. Onder zijn leiding boekte het orkest snel succes met succesvolle concerten Sint-Petersburg, Madrid, Belgrado, Brussel, Rio de Janeiro, Londen, Athene, Berlijn, Peking en Wenen.

Gian Francesco Malipiero Violin Concertos Nos. 1 & 2 – Per una favola cavalleresca Paolo Chiavacci, Violin Orchestra Sinfonica di Roma Francesco La Vecchia cd Naxos 8.573075