Deze harptovenaar ontving gedurende zijn korte carrière, bescherming van de aristocratie en royalty’s van Europa. De Engelse harpist en componist, Elias Parish Alvars (1808-1849), geboren in Teignmouth in Devon, als de zoon van de plaatselijke organist, werd daarenboven “de Franz Liszt van de harp” genoemd. Ontdek op deze cd o.a. een Grand Duo en een Grande Fantaisie, die hij componeerde in samenwerking met Carl Czerny.
Parish (foto) gaf zijn eerste concert in 1818, in Totnes in het Engels graafschap Devon, en werd in 1820, naar Londen gestuurd om er te studeren bij Nicolas-Charles Bochsa (foto). In 1822 wou hij naar de Royal Academy of Music, waar Bochsa was benoemd tot professor harp, maar werd niet aangenomen, omdat hij het collegegeld niet kon betalen zonder een beurs. Hij kon zijn lessen bij Bochsa voortzetten door les te geven en te dansen. Later kon hij ook in Parijs studeren en in 1828, studeerde hij muziek in Florence. Rond deze tijd veranderde hij zijn voornaam in “Elias”. Parish lijkt de naam, “Parish Alvars”, te hebben gebruikt vanaf de vroege jaren 1830. De oorsprong van die naam is niet bekend. In 1836, voor de eerste publicatie van zijn muziek door Artaria in Wenen, gebruikte hij de naam “Elias Parish Alvars”, die vervolgens in al zijn publicaties werd gebruikt.
In 1836, werd Alvars eerste harpist bij de Weense Opera. Zijn Fantasia uit 1838 , op. 35, is opgedragen aan Sigismond Thalberg, van wie wordt gezegd dat hij geïnspireerd werd door het harpspel van Alvars om zijn eigen driehandige pianotechniek te ontwikkelen. Alvars’ rondreis door het Nabije Oosten in de periode 1838 tot 1842, resulteerde in zijn suite “Voyage d’un harpiste en l’Oriënt”, op. 79. In 1842 trouwde hij met de harpiste, Melanie Lewy, een lid van een in Wenen gevestigde familie van musici met wie Alvars vaak optrad. Tot zijn leerlingen behoorde Charlotte Rothschild, aan wie hij zijn Serenade, Op. 83 opdroeg. In hetzelfde jaar verwierf hij een dubbelwerkende pedaalharp ontworpen door Pierre Érard. De innovaties die hij met dit nieuw instrument in de harptechniek kon aanbrengen, maakten indruk op veel van zijn medemuzikanten, onder wie Hector Berlioz, Felix Mendelssohn en Franz Liszt. Liszt schreef over Alvars “Van onder zijn voorhoofd spreken zijn dromerige ogen, die uitdrukking geven aan de gloeiende verbeelding die in zijn composities leeft”, en Berlioz noemde hem “de Liszt van de harp”.
In 1847 werd Alvars benoemd tot kamermusicus van Ferdinand I van Oostenrijk. Dat jaar werd zijn Concertino for Harp and Orchestra , Op. 34 gepubliceerd in Parijs met de enthousiaste steun van Berlioz. Zijn laatste optreden was in januari 1848, in Wenen, tijdens een concert met zijn eigen composities, Op 13 maart 1848 braken er echter rellen uit in Wenen en in april kwam Alvars, te midden van de algemene verwarring, in ernstige financiële problemen. Zijn gezondheid verslechterde plotseling en op 25 januari 1849, overleed hij, waarschijnlijk aan een longontsteking. Hij werd net als Mozart, begraven op de begraafplaats van St. Marx (Friedhofspark).
Het krachtig pianospel van Callaghan is tevens bedachtzaam, subtiel en verfijnd. Als een favoriete artiest op het internationaal bekend “Festival of Piano Rarities” (“Raritäten der Klaviermusik”) in het Schloss in het Duitse Husum (Kreis Noord-Friesland) in Schleswig-Holstein, (de stad van de Duitse schrijver, Theodor Storm), kreeg het recent uitverkocht recital van de Steinway Artist, Simon Callaghans, lof van publiek en critici. De Frankfurter Allgemeine Zeitung beschreef zijn recital vol ontdekkingen als technisch briljant. Callaghans repertoire omvat wel meer dan 50 concerti, hoogtepunten van de standaard solo- en kamermuziekwerken van de 19de – en 20ste eeuw, en veel zeldzaam en nog onontgonnen muziek. 
Een hoeksteen van het werk van Callaghans is zijn toewijding aan Britse muziek. Onlangs startte hij een reeks voor Lyrita (foto), met wereldpremière-opnamen van Britse concerti met het BBC National Orchestra of Wales o.l.v. Martyn Brabbins.
Ook de Ierse pianiste, Clíodna Shanahan, is een internationaal veelgevraagde soliste, kamermusicus en orkestmusicus. Ze begon piano te spelen toen ze pas vijf jaar oud was en ging van 1997 tot 2002, naar de Yehudi Menuhin School in Surrey. Ze speelde haar eerste concert op elfjarige leeftijd. Clíodna Shanahan speelde in Wigmore Hall, Queen Elizabeth Hall, Royal Festival Hall en Purcell Room, en treedt regelmatig op met London Sinfonietta, London Philharmonic Orchestra, Britten Sinfonia en het Orchestra of the Royal Opera House, Covent Garden.
Tracklist:
Elias Parish-Alvars with Carl Czerny: Grand Duo Concertant on motifs from Donizetti’s Opera Linda di Chamounix, Op. 65 (1843)
Robert Nicolas-Charles Bochsa: Le goût du jour, Op. 169 (1820?)
Elias Parish-Alvars: Overture from the Opera The Legend of Teignmouth, Op. 47 (1843)
Jan Ladislav Dussek: Duo concertant, Op. 74 (ca. 1812)
Elias Parish-Alvars with Carl Czerny: Grande Fantaisie Brillante on airs from Donizetti Operas Op. 39 (1838)
Elias Parish Alvars Grand Duo Concertant The Legend of Teignmouth Grande Fantaisie Brillante Works by Bochsa & Dussek Simon Callaghan Clíodna Shanahan Piano Duo cd Lyrita SRCD411