Deze cd ontleent zijn naam aan de beroemde boulevard in het glamoureuze Cannes aan de Côte d’Azur, en roept de vrolijke jaren ‘20 op. Het is een reis langs operettes en Franse muzikale komedies uit die tijd. Charleston sur La Côte d’azur, Cannes autrefois.
Lord Henry Peter Brougham (1778-1868), Lord High Chancellor, was een getalenteerde en gerespecteerde Britse politicus, die, toen hij in 1834 samen met zijn dochter Elenore-Louise’ naar Italië reisde, Cannes ‘ontdekte’. Wegens een cholera-uitbraak moesten ze nl. uitwijken naar dat klein stadje, dat voornamelijk leefde van de visvangst. Hij kocht grond in de omgeving en gebruikte zijn contacten in de Franse politiek voor de ontwikkeling van de Franse Rivièra. Vanaf ongeveer 1830, werden vanwege het mild subtropisch klimaat, door Franse en buitenlandse aristocraten, hotels en vakantiehuizen gebouwd in de omgeving, o.a. het Château Vallombrosa (Hôtel du Parc) (foto), door Lord Londesborough. 
Mede op initiatief van Engelse investeerders, werd daarenboven langs de hele Franse kust, de spoorbaan aangelegd. In 1863, werd Cannes aangesloten op het spoorwegnetwerk, wat een nieuwe impuls gaf aan het toerisme. Nadat Le Suquet, de oude wijk in Cannes met kleine, kronkelende straatjes op een heuvel, o.a. de pittoreske Rue St Antoine waar vroeger de vissers woonden, door Engelse investeerders, zand voor de fundamenten van het hotel Carlton was uitgegraven, ontstond er het eerste kunstmatig zandstrand. Dit maakte dat projectontwikkelaars er gingen bouwen, waardoor Cannes geleidelijk het centrum werd van de internationale jetset. Sinds 1946, is er het prestigieus internationaal filmfestival.
De “Roaring Twenties” of “Années folles” waren getuige van de grootse onthulling van de luxe hotels van Cannes (Le Majestic in 1926, de Martinez en het Palm Beach in 1929), evenals de aanwezigheid van Hemingway, Man Ray en John Dos Passos langs de Côte d ‘Azur. Fitzgeralds “Tender is the Night” ligt op een steenworp van Cannes, waar het lokaal casino-orkest, destijds werd gedirigeerd door Reynaldo Hahn en André Messager. De Années folles markeerden het begin van de Riviera-droom. Terwijl Reynaldo Hahn en André Messager met een liefdevolle blik naar het verleden keken, componeerden Maurice Yvain, Henri Christiné en Raoul Moretti, de nieuwe Franse operette, wiens waanzinnige ritmes, zij het duidelijk met een Parijse inslag, in de richting van de eigentijdse jazz of swing keken.
Tijdens de “tweede golf” van het feminisme konden ook vrouwen hun liefde en verlangen naar vrijheid uiten, dit alles op melodieën van onfeilbare charme (“Comme j’aimerais mon mari s’il était mon amant” of “J’ai très grand peur que ma fleur d’oranger ne soit usagée”. De geest van de Années folles combineerde elegantie en brutaliteit met verfijning.
“De luchtige muziek van het interbellum”, aldus Benjamin Levy, “fascineert niet alleen vanwege zijn rijkdom, maar ook vanwege de indruk die het wekt van een repertoire dat tot ons is gekomen zonder verfraaiing. Er is weinig dynamiek of fraseringen, en hoewel deze werken meestal in “jazzified” arrangementen gespeeld worden, wordt het duidelijk dat we kijken naar een orkest met een sterk gelijkende compositie als die van bv. Offenbach zo’n 50 jaar eerder. Met name de originele percussiepartituren waren beslist nog geen echte “drum”-partituren. Bij deze wil ik Georges Paczynski bedanken, auteur van het monumentale ‘Une histoire de la batterie de jazz’ (drie delen, Éditions Outre Mesure), die me heeft geholpen de waarschijnlijke speelgewoonten te ontdekken van een tijdperk waarin niet alles noodzakelijkerwijs werd opgeschreven.
Soms waren er bepaalde herschikkingen nodig, waarvoor we enorm hebben geprofiteerd van de hulp van twee fenomenale orkestrators, Thibault Perrine en Robin Melchior. Ons doel was dus om de oorspronkelijke smaak van de muziek te doen herleven, om terug te duiken in de kleuren en de geest van deze tijd, om te herontdekken hoe deze liederen en ensembles werden uitgevoerd vóór de komst van microfoons, en – dankzij een onberispelijke cast – om te genieten van de manier waarop waarin de woorden en de muziek elkaar aanvullen of tegenspreken”.
Op de cd staat werk van Maurice Yvain (1891-1965) (de componist van “En douce”, “Mon homme” en “La Java”), Raoul Moretti (1893-1954), Reynaldo Hahn (1874-1947), de Cubaan, Moisés (Moïse) Simóns (1889-1945), Henri Christiné (1867-1941) (de componist van “Dans la vie faut pas s’en faire” en “Valentine”), en André Messager (1853-1929). De vocale solisten zijn de sopranen, Patricia Petibon, Amel Brahim-Djelloul en Marion Tassou, de mezzosopraan Pauline Sabatier, de tenoren, Philippe Talbot en Rémy Mathieu, de bariton, Guillaume Andrieux en de basbariton, Laurent Naouri. De cd werd opgenomen in het Théâtre Claude Debussy in het Palais des Festivals et des Congrès in Cannes.
Bejamin Levy (°1974), de broer van de danseres en choreografe, Marion Levy, is afgestudeerd aan het Conservatoire national supérieur de musique de Lyon (percussie) en het Conservatoire national supérieur de musique de Paris (analyse en directie). Hij was ook een student van David Zinman aan de American Academy of Conducting in Aspen in de VS. Hij ontving de prijs voor Révélation Musicale de l’Année van het Syndicat de la Critique Dramatique et Musicale en was in 2008, winnaar van Jeune Talent – Chef d’Orchestre van ADAMI (Société civile pour l’administration des droits des artistes et musiciens interprètes). Hij is de oprichter en muzikaal leider van het Orchestre de Chambre Pelléas, dat meerdere malen heeft opgetreden in het Concertgebouw in Amsterdam, het Théâtre des Champs-Élysées, het Châtelet, de Opéra-Comique, de Cité de la musique, in MC2 –Grenoble, evenals in het kader van de festivals van Feldkirch (Oostenrijk), Nomus (Servië), Radio-France in Montpellie, Les Folles Journées de Nantes en Auvers-sur-Oise. 
Na deelname aan een monografische cd gewijd aan Régis Campo, publiceerde hij in de zomer van 2014, zijn eerste opname op Zig-Zag Territoires, met de violist Lorenzo Gatto. Naast assistent van Marc Minkowski (bij de Opera van Parijs, de Salzburger Festspiele en de Amsterdamse Opera), was hij van 2009 tot 2011, geassocieerd-dirigent van de Nederlandse Radio Orkesten en werd tweemaal bekroond met een Diapason d’Or voor zijn dvd-opnames met de Compagnie Les Brigands. Hij dirigeert nu het Nationaal Orkest van Cannes en trad meerdere malen op met zijn zus, Marion Levy.
Tracklist:
Maurice Yvain
- Gosse de riche: Ouverture
Moïse Simons
Toi c’est moi
- Acte I, No 3: « Vagabonde » arrangement Thibault Perrine
Raoul Moretti
Un soir de réveillon, reconstitution et arrangement Robin Melchior
- Acte II, No 15: « Quand on est vraiment amoureux »
Reynaldo Hahn
Ô mon bel inconnu
- Acte II, No 11, Trio: « Ô mon bel inconnu »
Moïse Simons
Toi c’est moi
- Texte parlé: « Et si nous allions faire un tour dans la forêt vierge ? » (Pedro · Honorine)
- Acte II, No 26, Duo: « Sous les Palétuviers »
Henri Christiné
- Dédé: Ouverture
Reynaldo Hahn
Ciboulette
- Acte II, No 13, Duo: « Nous avons fait un beau voyage ! »
Raoul Moretti
Trois jeunes filles nues
- Acte II, No 14: « Est-c’que je te demande »
André Messager
Passionnément !
- Acte I, No 6, Trio: « Dès que l’âge »
Maurice Yvain
- Pas sur la bouche: Ouverture
Ta bouche
- Acte II, No 10: « Non, non, jamais les hommes »
Henri Christiné
P.L.M.
- Acte I, No 4, Couplets du contrôleur: « Paris, Lyon, Méditerranée », reconstitution et arrangement Robin Melchior
Phi-Phi
- Acte II, No 9, Couplets: « Ah ! cher Monsieur, excusez-moi »
Maurice Yvain
Pas sur la bouche
- Texte parlé: « À propos, mon cher Faradel » (Charley · Faradel)
- Acte II, Finale, Septuor: « Sur le quai Malaquais »
Henri Christiné
- Phi-Phi: Ouverture
André Messager
Coups de roulis
- Acte I, No 7, Duo du roulis: « Qu’ai-je donc ? Je suis comme grise »
Maurice Yvain
Gosse de riche
- Acte II, No 2: « Quand on est chic ! » reconstitution Robin Melchior
Moïse Simons
Toi c’est moi arrangements Thibault Perrine
- Acte II, No 21, Conga: « C’est ça la vie, c’est ça l’amour »
Maurice Yvain
- Ta bouche: Ouverture
Pas sur la bouche
- Acte I, N° 4: « Comme j’aimerais mon mari s’il était mon amant… »
André Messager
Passionnément !
- Acte II, No 12, Couplets: « Moi, toute la vie »
Henri Christiné
J’adore ça !
- Acte II, No 17, Chanson: « Cannes et parapluies »
Croisette Opérettes des Annees Folles Andrieux Brahim-Djelloul Mathieu Naouri Sabatier Talbot Tassou Orchestre national de Cannes Benjamin Levy cd Erato