SWR Classic is het label van de Zuidwest-Duitse Omroep (SWR), waarop in samenwerking met Naxos Duitsland, opnames van de internationaal gerenommeerde SWR-orkesten en -ensembles, inclusief schitterende archiefopnames, worden uitgebracht. Het label vierde in oktober 2015, zijn vijftiende verjaardag en is nu een gevestigde concurrent op de markt. De vele onderscheidingen en prijzen die het heeft ontvangen, getuigen van het succes. De SWR is daarenboven het enige Duits openbaar radionetwerk dat de activiteiten van zijn orkesten en ensembles in permanente documentatie op cd presenteert. Het label, was eerder bekend als SWRmusic, maar werd in 2017 omgedoopt tot het label SWR Classic.

De blijvende bekendheid van Karl Böhm (1894-1981) was en bleef gebaseerd op strenge, cynische en sarcastische discipline tegenover de orkestleden bij het repeteren, maar ook door zijn uiterst professionele kennis en nauwgezetheid, aangaande kennis van de partituren. Na vele jaren als hoofddirigent te hebben gediend in verschillende operahuizen, begon hij aan een internationale carrière als een veelgeprezen gast-, concert- en operadirigent, van Tokyo tot Moskou en van Milaan tot Buenos Aires, en bij de omroepbedrijven in Berlijn, München, Keulen, Frankfurt en Stuttgart, waar hij telkens werd uitgenodigd wanneer er iets belangrijks te vieren was.

Karl Böhm werd geboren in het Böhm-Schlössl (foto) in Graz. Hij studeerde aanvankelijk rechten, promoveerde tot doctor in de rechten, maar ging toch muziektheorie in Graz studeren en studeerde later aan het conservatorium in Wenen. In zijn vroege jeugd was het zijn wens om pianist te worden, maar al gauw werd duidelijk dat hij voor het beroep van dirigent zou gaan. Hij was voornamelijk autodidact. Zijn carrière als repetitor bij opera’s begon in 1917, in zijn geboortestad Graz, waar hij spoedig tot dirigent werd benoemd. Met de steun van Bruno Walter trok hij in 1921 naar München en in 1927, werd hij Generalmusikdirektor in Darmstadt, een functie die hij vervolgens vanaf 1931, in Hamburg waarnam.

In 1934, volgde hij Fritz Busch op bij de Semperoper in Dresden, nadat deze door de Nazi-autoriteiten op een zijspoor was gezet. Hier bleef hij tot 1943 toen hij voor het eerst directeur werd van de Weense Staatsopera. In 1935 vertelde de nazi autoriteiten dat hij propagandist zou kunnen worden door concerten te geven. Later prees hij Hitler om diens diep begrip van artistieke zaken en prees hij het Nazi regime. In 1938 dirigeerde hij voor het eerste op de Salzburger Festspiele de opera Don Giovanni. Op 30 maart 1938 – kort na de Anschluß van Oostenrijk – dirigeerde Böhm in het Wiener Konzerthaus, begroette hij het publiek vrijwillig met de Hitlergroet en liet het Horst-Wessel-Lied spelen. Ook later zou hij, in tegenstelling tot Wilhelm Furtwängler die dit weigerde, altijd de nazigroet brengen aan het begin van concerten en bleef zowel publiekelijk als privé een verdediger van het regime.

In 1943 werd Böhm na bemiddeling van Hitler, directeur van de Wiener Staatsoper en kreeg hij met steun van Reichsleiter Baldur von Schirach, de in beslag genomen riante Villa Regenstreif (foto) van de joodse houtindustrieel, Fritz Regenstreif, in de Sternwartestraße in Währing in Wenen. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werd Böhm vanwege zijn sympathie voor het naziregime door de geallieerde bezettingsautoriteiten uit zijn ambt ontzet en werd hem het optreden als dirigent verboden. Ook Herbert Karajan onderging dezelfde procedure. Beiden waren 2 van de 15 dirigenten die op Hitlers Gottbegnadeten-Liste stonden. Beiden waren en bleven de verpersoonlijking en het bewijs van het feit dat het ergste kwaad, helaas grote kunst niet uitsluit…

In 1947 mocht hij weer dirigeren, hoewel in het onderzoeksrapport stond: “Böhm was een profiteur van het Derde Rijk en schikte zich voor zijn carrière naar het systeem. Zijn succes had voordeel bij de verbanning van Joodse en politieke, gehate collega’s”. Böhm was 1954 en 1956, opnieuw directeur van de Weense Staatsopera (zijn opvolger was Herbert Karajan) en dirigeerde, talrijke grote orkesten waaronder vooral de Wiener Philharmoniker, waar hij trouwens in 1967 als eredirigent werd benoemd, maar ook andere grote Europese en ook Amerikaanse orkesten, zoals de Metropolitan Opera in New York, en hij trad ook op in vele belangrijke muziekfestivals (o.a. Bayreuther Festspiele en vooral de Salzburger Festspiele). Zijn samenwerking met Wieland Wagner bij de Richard Wagner-festspiele in Bayreuth maakte hem vooral bekend als een groot Wagner-vertolker. Bijzonder nauw was ook zijn samenwerking met de Wiener Philharmoniker, het orkest waarmee hij tientallen jaren samenwerkte, vele plaatopnames (veel voor Deutsche Grammophon) en ook enkele video-opnames maakte en ongeveer 450 concerten gaf. Zijn repertoire bestond voornamelijk uit werken van Mozart, Duitse klassieke en romantische componisten en Richard Strauss. Hij overleed trouwens tijdens één van de repetities van “Elektra” in Salzburg.

Karl Böhm was gehuwd met de sopraan, Thea Linhard (1903-1981), (ze zong in het Stadttheater van Bamberg en in de Bayerischen Staatsoper in München) en had met haar één zoon, Karlheinz (1928-2014), die acteur werd en die, aan de zijde van Romy Schneider als Sissi, wereldberoemd werd in de rol van keizer Franz Joseph in de Sissi trilogie van Ernst Marischka. Zijn dochter, Sissy bracht na zijn dood het boek, “In de schaduw van het licht”, uit vol verwijten en beschuldigingen over incest en misbruik…

Het Radio Sinfonieorchester Stuttgart des SWR, voorheen bekend als het Südfunk-Sinfonieorcheste en Sinfonie-Orchester des Süddeutschen Rundfunks, dat in 2016, fuseerde met de orkesten uit Baden-Baden en Freiburg om het SWR Radio-Symphonieorchester te vormen, speelde niet alleen in de thuisregio, het zuidwesten van Duitsland, maar toerde in heel Europa. Het heeft palmares van enkele honderden opnames en begeleidde tijdens zijn geschiedenis veel beroemde solisten.

De Duits-Kroatische pianiste en lerares, Branka Musulin (1917-1975) werd geboren in Kroatië in Zagreb. Vanaf de leeftijd van acht studeerde ze bij de gevierde Kroatische pianist Svetislav Stančić (1895-1970) in Zagreb en speelde op dat moment reeds in het openbaar. Na haar concertdiploma reisde ze in 1936 naar Parijs om er verder te studeren bij Alfred Cortot en Yvonne Lefébure. Vanaf 1938 studeerde ze bij Alfredo Casella in Siena en na 1941 bij Max von Pauer in Zuid-Duitsland. In 1944 trouwde ze met de grootindustrieel en kunstmecena, Friedrich Bienert ((1891-1969) in Dresden. Branka Musulin speelde o.l.v. Hans Müller-Kray, Willem Mengelberg, Hermann Abendroth, Franz Konwitschny, Karl Böhm, Georg Solti en Sergiu Celibidache. In 1958 werd ze docente, later professor aan de Hochschule Für Musik und Darstellende Kunst in Frankfurt. Ze overleed in 1975 in Schmallenberg.

Ontdek in deze box haar betoverend pianospel in haar legendarische uitvoeringen van Beethovens magistraal 4^de Pianoconcerto en in het al even geniaal Pianoconcerto van Robert Schumann. Niet uitstellen! De vocale solisten in Beethovens 9de symfonie zijn Ruth-Margret Pütz, Sibylla Plate, Walter Geisler en Karl Christian Koh. Het koor is het Südfunk-Chor. De live opnames werden opgenomen in de Liederhalle en in de SDR Villa Berg in Stuttgart, en in Waldheim in Stuttgart-Degerloch.

Inhoud:

Wolfgang Amadeus Mozart Symphony No. 40 in G minor KV 550

Ludwig Van Beethoven Symphonies Nos. 2, 7, 9; Piano Concerto No. 4 in G major op. 58

Johannes Brahms Symphony No. 1 in C minor op. 68

Robert Schumann Piano Concerto in A minor op. 54

Antonin Dvorak Symphony No. 9 op. 95 “From the New World”

Paul Hindemith Symphonische Metamorphosen

Anton Bruckner Symphony No. 7 in E major

Karl Böhm The SWR Recordings Radio-Sinfonieorchester Stutgart des SWR original SWR Tapes Remastered 1951-1979 Historic Recordings 6 cd SWR Classic SWR19123CD