De composities van César Franck (1822-1890) kregen tijdens zijn leven weinig aandacht, tot het succes in 1882 van “Le Chasseur maudit”, zijn symfonische verklanking van een dramatische jacht en het gruwelijk lot van een vervloekte jager. Ernest Chausson (1855-1899) was in de Franse muziek gepositioneerd op het kruispunt waar de romantiek van Berlioz en César Franck, de taal van Wagner, en het symbolisme van de jonge Debussy elkaar ontmoetten. Wagner en César Franck waren bij Chausson dan ook zeker allebei aanwezig.

De muziek van Ernest Chausson was muziek die aan de hand van de cyclische techniek van Liszt en Franck, en d.m.v. thematische transformatie, de chromatische harmonie constant verplaatste. Chaussons Symfonie in Bes groot uit 1889-1890, is een veelzijdig en fantasierijk werk. De passie en complexiteit ervan roepen veel vragen op over de interpretatie. Velen van hen vinden hun antwoord in een zorgvuldige studie van de manuscriptbronnen. Onze opname probeert een geïnformeerde en nauwkeurige uitvoering te presenteren van Chaussons symfonie, een van de meesterwerken van het Franse symfonische repertoire. De symfonie, een hoogtepunt van de Franse symfonische muziek, is wellicht een mijlpaal die net zo belangrijk was als de meesterlijke “Symfonie en re mineur” van Chaussons leraar, César Franck. Chausson heeft overigens, net als César Franck, slechts één symfonie voltooid, nl. de hier opgenomen Symfonie in si-bémol, op. 20, uit 1890.

Orkestmuziek speelde gedurende zijn hele carrière een sleutelrol in het oeuvre van César Franck. Hij kende een belangrijke en vernieuwende plaats toe aan het symfonisch gedicht, een nieuw genre van de romantiek. Na twee jaar werken voltooide Franck zijn enige maar ook unieke symfonie in augustus 1888. Ze ging op 17 februari 1889 in première in het Conservatorium van Parijs onder leiding van de Franse violist, dirigent en componist, Jules Garcin (1830-1896) (foto).

Franck droeg zijn meesterwerk op aan zijn leerling Henri Duparc (foto), die samen met Vincent D’Indy, Emmanuel Chabrier en Paul Dukas, aan het Conservatorium tot “la bande à Franck” behoorde. Ondanks gemengde recensies destijds, is het vervolgens opgenomen in het internationale orkestrepertoire. De enige symfonie van César Franck ontstond in een tijd waarin de Franse muziekwereld de grote Oostenrijks-Duitse traditie probeerde te evenaren. Het ‘van donker naar licht’-verhaal van de Symfonie in d heeft veel te danken aan Beethoven en er schuilt een unieke kracht in de kenmerkende thema’s, de vernieuwende cyclische vorm en de algemene ernst.

Francks leerling Ernest Chausson werd ongetwijfeld geïnspireerd door de thematische metamorfosen van zijn leraar, maar de gekwelde invloed van Wagner was ook altijd aanwezig. De gepubliceerde partituur van de Symfonie in Bes groot bevat veel fouten die dirigent Jean-Luc Tingaud minutieus heeft gecorrigeerd na zorgvuldige studie van Chaussons manuscript.

Jean-Luc Tingaud studeerde bij de Franse dirigent Manuel Rosenthal en dirigeerde sindsdien talloze gerenommeerde orkesten, waaronder het Royal Philharmonic Orchestra, English Chamber Orchestra, Bournemouth Symphony Orchestra, Filarmonica Arturo Toscanini, de Warsaw and Kraków Philharmonics, Orchestre National des Pays de la Loire, Orchestre National de Lyon, Tokyo Philharmonic Orchestra en de orkesten van het Teatro Carlo Felice, Genua en het Teatro Massimo, Palermo.

Het Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin is nationaal en internationaal aanwezig in concertzalen en op radio-uitzendingen, treedt regelmatig op in Berlijn in het Konzerthaus, de Philharmonie en het Haus des Rundfunks, en speelt kamermuziek op tal van locaties. Naast de uitgebreide radioactiviteiten maakt het orkest regelmatig studio-opnames, vaak van vergeten repertoire en zeldzaamheden.

Franck Symphony in D minor Chausson Symphony in B flat major Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin Jean-Luc Tingaud cd Naxos 8.574536