Het laatste deel in deze veelgeprezen reeks presenteert een van Rode’s meest geïnspireerde composities, het Vioolconcerto nr. 11 in D-majeur, expressief en vol goed humeur. Het Vioolconcert nr. 12 in E majeur is opmerkelijk voor de ingenieuze wijze waarop Rode met trillers, staccato, spiccato en cadensen, de bravoure van de muziek verhoogde.

Als virtuoos die met aartshertog Rudolph in Wenen, de laatste vioolsonate op. 96 van Beethoven, die Beethoven speciaal voor hem had gecomponeerd, in première speelde, stond Rode in het middelpunt van het Europees muziekleven en behoorden zijn composities tot de top van de Franse vioolschool.

Dit is het vijfde en laatste deel van de uitgave van de in totaal dertien Vioolconcerti van de Franse violist en componist Pierre Rode (1774-1830), uit Bordeaux. Pierre Rode was een leerling van Giovanni Battista Viotti en was een tijdgenoot van Paganini. Viotti vond de jongen zo getalenteerd dat Rode niet hoefde te betalen voor de lessen. Hij debuteerde als 16-jarige violist in Parijs met een Vioolconcerto van Viotti. Rode en Paganini waren violisten die hun schitterende virtuositeit die andere violisten niet eens konden evenaren, op spectaculaire wijze demonstreerden. Helaas is de naam Rode vandaag bijna enkel en alleen nog bekend door zijn educatieve oefeningen naar zijn “Méthode de violon du Conservatoire”, 12 Etudes, “Exercises pour le Violon” en “24 caprices” (24 studies in alle majeur en mineur toonaarden voor de viool), die bijzonder waardevol zijn voor de ontwikkeling van een goede techniek.

Hier worden twee langzame bewegingen van grote lyrische schoonheid, in de lijn van Beethovens Romances voor viool en orkest, omlijst door twee snelle, uitdagend virtuoze bewegingen. Het concerto nr. 11 eindigt met een spetterend “Rondo allegretto” en het Concerto nr. 12 eindigt met een vurig, aanstekelijk “Rondo mêlé d’airs russes”. Rode’s orkestpartijen overschaduwden daarenboven meestal deze van Paganini, met name in  het elfde Vioolconcerto.  Naast de twee Vioolconcerti, ontdekt u een “Air varié” in E, op. 12 en een “Air varié” in D op. 26, beide met telkens vijf variaties. Bijzonder mooie muziek, bijzonder mooi gespeeld, die u zeker moet ontdekken.

Violist Friedemann Eichhorn (°1971) uit Münster, studeerde bij Valery Gradow aan de universiteit voor muziek in Mannheim, bij Alberto Lysy aan de International Menuhim Music Academy in het Zwitserse Gstaad en bij Margaret Pardee aan de Juilliard School in New York. Hij speelt samen met gerenommeerde orkesten over de hele wereld en zijn eerdere opnamen voor Naxos werden zeer geprezen. Eichhorn is docent viool aan de Hochschule für Musik Franz Liszt in Weimar, waar de dirigent Nicolás Pasquet ,(°1958) als docent orkestdirectie, zijn collega is. Warm aanbevolen.

Pierre Rode Violin Concertos Nos. 11 and 12 Friedemann Eichhorn Jena Philharmonic Orchestra Nicolás Pasquet cd Naxos 8573474