Hoewel Mozart ze in zijn vroege twintiger jaren componeerde, kunnen de drie symfonieën die hier worden gepresenteerd, stilistisch geenszins als vroege werken worden beschouwd. Deze symfonieën, gecomponeerd rond de tijd van zijn vertrek uit Salzburg naar Wenen, laten zien dat Mozart in staat was om aantrekkelijke, gevarieerde, orkestraal kleurrijke en karaktervolle muziek af te leveren die tegemoet kwam aan de meest uiteenlopende smaken van het publiek.
De symfonieën nrs. 34-36 tonen een jonge en ambitieuze componist die een reputatie wilde opbouwen in Europa’s muzikale hoofdstad. Deze symfonieën openden werkelijk een nieuw hoofdstuk in Mozarts symfonische oeuvre, waarin hij zijn absolute meesterschap in het schrijven van orkestwerken demonstreerde. Naast de drie symfonieën zoals we die kennen, bevat deze opname ook een menuet dat mogelijk bedoeld was als onderdeel van Symfonie nr. 34. De symfonie nr. 34 uit 1780, bevat de fanfare die typerend was voor de “feestelijke symfonie” of “trompetsymfonie”, kenmerkend voor de Oostenrijkse symfonische muziek in do groot. Nr. 34 was de eerste van Mozarts symfonieën in die toonaard, die dit karakter vertoonde, maar de stijl zou opnieuw worden overgenomen in zijn volgende twee werken in deze toonsoort, nl. in zijn 36ste – en 41ste symfonie.
Mozart componeerde de meeste van zijn symfonieën in Salzburg. Vanaf nr. 35 (juli 1782), componeerde hij zijn symfonieën in Wenen, waar hij sedert 1782 woonde. Dat jaar werd ter gelegenheid van de toekenning van de adellijke titel “Edler von Innbachhausen” aan Sigmund Haffner d. J. (foto), humanist en zoon van de burgemeester van Salzburg Sigmund Haffner d. Ä., via Leopold Mozart, door een onbekende persoon, een serenade besteld. Mozart had zes jaar eerder in 1776, al de “Haffner Serenade” K250 gecomponeerd, ter gelegenheid van het huwelijk van Sigmund Haffners zuster. De tweede serenade voor Haffner is echter verloren gegaan, hoewel Mozart delen eruit verwerkte in zijn 35ste symfonie. Begin 1783 herwerkte Mozart nl. zijn (tweede) “Haffner-Serenade” tot zijn Symfonie in D, KV 385, een groots opgezette, vierdelige symfonie, die op 23 maart 1783 in het Burgtheater in Wenen als “Haffner” werd uitgevoerd.
De Symfonie nr. 36 in C, K. 425, ook bekend als de Linz-symfonie, werd eind 1783 gecomponeerd tijdens een tussenstop in de Oostenrijkse stad Linz op de terugweg van Mozart en zijn vrouw vanuit Salzburg naar Wenen om tegemoet te komen aan de aankondiging van een concert door de plaatselijke graaf, toen hij hoorde van de aankomst van de Mozarts in Linz. De première in Linz vond plaats op 4 november 1783. De compositie ging ook in première in Wenen op 1 april 1784.
Deze drie symfonieën worden hier uitgevoerd door het Philharmonia Orchestra, een ensemble dat ze in zijn bijna 80-jarige geschiedenis heeft uitgevoerd met de grootste dirigenten. De dirigent hier is de uitmuntende Mozartmusicus Michael Collins, wiens opnames, vooral die gewijd aan het Klarinetconcert en Klarinetkwintet, hem de hoogste lof hebben opgeleverd. De vooraanstaande klarinettist, Michael Collins heeft de afgelopen jaren ook erkenning gekregen als dirigent en trad ondertussen op met vooraanstaande orkesten over de hele wereld.
Michael Collins (1962) is een Britse klarinettist en dirigent. Als een van de belangrijkste klarinettisten van zijn generatie, was hij de aanvoerder van het Philharmonia Orchestra en London Sinfonietta . Collins heeft veel opgetreden als solist en speelde op meer dan 35 opnames op verschillende platenlabels. Hij was ook dirigent van verschillende orkesten en was van 2010 tot 2018 chef-dirigent van de City of London Sinfonia. Hij begon op zevenjarige leeftijd klarinet te spelen nadat hij een uitvoering van de Scheherazade-suite van Rimski-Korsakov door het London Symphony Orchestra had bijgewoond, wat hem inspireerde om het instrument te gaan spelen. Hij ging klarinet studeren aan het Royal College of Music bij David Hamilton en Thea King. Collins had eerder geprobeerd cello en viool te leren, maar paste niet goed bij de instrumenten. Op 16-jarige leeftijd won hij in 1978 de BBC Young Musician houtblazersprijs en trad hij op tijdens de eerste grote finale van het concours. Op 18-jarige leeftijd studeerde hij kort aan de Juilliard in New York City bij Stanley Drucker voordat hij besloot weer te gaan studeren bij Thea King. Na zijn terugkeer werd Collins in 1981 uitgenodigd om zich bij het Nash Ensemble en de London Sinfonietta aan te sluiten.
Mozart Symphonies 34-36 Philharmonia Orchestra Michael Collins SACD BIS2757