W.H. Auden (1907-1973) was een van de bekendste Engelse dichters. Deze tweetalige uitgave biedt de omvangrijkste moderne Nederlandse vertaling van zijn werk tot dusver. Het bevat nl. alle belangrijke gedichten uit Audens veelzijdig dichterschap. Vertaler Han van der Vegt heeft hiermee een belangwekkend oeuvre voor de Nederlandse poëzielezer ontsloten.
“Afkomstig uit de middenklasse”, lezen we in het Nawoord, “had Wystan Hugh Auden van jongs af aan een grote affiniteit met industrie, met arbeiders. Omdat de objectieve toetsing van zijn ambacht ontbrak, moest hij telkens weer een nieuwe meesterproef afleggen, zich telkens weer nieuwe vormen eigen maken. Sonnetten, villanellen, sestina’s, lettergreepverzen, elke denkbare variant op rijm, halfrijm en klinkerrijm paste hij toe. Als hij geen gedichten voor tijdschriften en bundels schreef, dan schreef hij nog rijmelarij, gelegenheidsversjes en grapjes. Want, zei hij, ‘een dichter is, boven alles, iemand die hartstochtelijk verliefd is op taal. Auden nam allerlei baantjes aan, was leraar, schreef voor een filmbedrijf, zette verschillende uitgevers onder druk om voorschotten en bleef intussen blijmoedig doorschrijven. Hij wreef de lezer zijn lijden nooit in het gezicht. Auden was de op de vergankelijkheid verliefde minnaar, de politieke banvloekprediker, de van gravitas vervulde grafredenaar, de schouwer in de kronkelingen van de geschiedenis, de mysteriezanger, de cabaretier.”
In 1935 trouwde hij onverwacht met de schrijfster en actrice Erika Mann, de oudste dochter van Thomas Mann. Dit huwelijk was bedoeld om Erika van een Brits paspoort te voorzien, want het Duitse staatsburgerschap was haar door de nazi’s ontnomen. Het echtpaar woonde niet samen, maar bleef wel levenslang bevriend en ze zijn nooit gescheiden. In 1939 emigreerde Auden samen met zijn vriend Christopher Isherwood (foto) naar de Verenigde Staten. In 1945 werd hij Amerikaans staatsburger. Auden kreeg een levenslange, zij het op den duur niet altijd even gelukkige, relatie met de dichter en vertaler Chester Kallman (1921-1975). Met Kallman werkte hij vaak samen aan operalibretto’s, onder andere voor Benjamin Britten, Igor Stravinsky, Hans Werner Henze en Nicolas Nabokov.
Voor zijn opera “The Rake’s Progress”, adviseerde Stravinsky’s buurman en vriend Aldous Huxley hem de dichter W.H. Auden te kiezen als librettist. Bij een eerste ontmoeting tussen beide mannen ‘klikte’ het meteen. Auden riep de hulp in van zijn vriend Chester Kallman en in maart 1948, werd het compleet libretto aan Stravinsky geleverd. Als onderdeel van het 14e Internationale Festival van Contemporaine Muziek in Venetië ging het werk in september 1951, in première in het Teatro La Fenice, o.l.v. de componist met Elisabeth Schwarzkopf in de rol van Anne Truelove.
De gedichten van W. H. Auden lezen als een vogelvlucht over de 20ste eeuw. Hij wilde zijn tijd bezingen door er een actieve rol in te spelen en hij reisde de wereld over om de tijdgeest te vangen. Auden ging met even groot meesterschap als mededogen in op politieke en persoonlijke gebeurtenissen. Beroemde gedichten als ‘Funeral Blues’ en ‘September 1, 1939’ bereikten een miljoenenpubliek. Van zijn rebelse jeugd tot zijn rijpe Amerikaanse jaren, steeds wist hij met zijn gedichten zijn tijdgenoten te raken. Van politiek tot religie, van het stedelijke tot het landelijke en van gebeeldhouwde zinnen tot omgangstaal, verrijkte Auden de poëzie met een volstrekt nieuwe stem.
Deze editie bevat alle gedichten die Auden voor publicatie schreef, in hun originele teksten, en al zijn later herziene versies, evenals gedichten en liederen die hij nooit heeft gepubliceerd, waarvan sommige hier voor het eerst afgedrukt. De sublieme gedichten volgen de ontwikkeling van Audens vroege carrière en bevatten alle gedichten, inclusief juvenilia, die hij publiceerde of voor publicatie indiende, vanaf zijn eerste gedrukte werk, in 1927, op twintigjarige leeftijd, tot de gedichten die hij schreef tijdens zijn eerste maanden in Amerika, in 1939, toen hij tweeëndertig was. Het boek bevat ook gedichten die Auden tijdens zijn volwassen carrière schreef in de verwachting dat hij ze zou publiceren, maar wat hij nooit heeft gedaan; songteksten die hij schreef om door Benjamin Britten op muziek te worden gezet, maar die hij nooit in druk bracht; en verzen die hij schreef voor tijdschriften op scholen waar hij lesgaf. Andere gedichten volgen Auden als een volwassen kunstenaar en bevatten alle gedichten die hij publiceerde of voor publicatie indiende van 1940 tot aan zijn dood in 1973, op zesenzestigjarige leeftijd.
Han van der Vegt (1961) is dichter, schrijver en vertaler. Van der Vegt schrijft met name lange, verhalende gedichten. De grootste bekendheid heeft hij gekregen met Exorbitans, een sciencefictiongedicht over het gelijknamige ruimteschip, dat zowel in boekvorm (2006) als in de vorm van een ruimteopera op cd (in samenwerking met Jan Frans van Dijkhuizen, 2010) is verschenen. Andere lange gedichten van hem zijn De paladijnen, een postapocalyptisch epos dat zich vrijwel geheel in een terreinwagen afspeelt, en Wormgoor, een bewerking van de Orfeus-mythe in de vorm van een handleiding voor een computergame. Zijn vijfde dichtbundel was De zeilen van de aarde (2010), met kortere, grotendeels wetenschappelijk georiënteerde gedichten. In 2010 kwam zijn eerste kinderboek, Het rode ei, uit, in 2014 het vervolg, Het zwarte ei. Naast zijn dichtersbestaan is hij actief als vertaler. Zijn eerste vertalingen kwamen uit bij Uitgeverij IJzer: Ezeltje West (de verzamelde brieven van Virginia Woolf aan Vita Sackville-West) en Tyfoon, een novelle van Joseph Conrad. Hij vertaalde zeventiende-eeuwse pornografische romans naar modern Nederlands in De Openhartige Juffrouw. Samen met Onno Kosters vertaalde hij de bundel District en Circle van Seamus Heaney.
W.H. Auden Tijdelijke helden verzamelde gedichten Engels-Nederlands Vertaald door Han van der Vegt 640 bladz. uitg. Van Oorschot ISBN 9789028233102