Op 20 november 1901 ontdekte Paris Massenets Grisélidis in de Opéra-Comique. Het werk roept een middeleeuws verhaal op dat met name door Boccaccio en Perrault werd opgepakt en in de barokperiode meerdere malen op muziek werd gezet. Het gaf Massenet de kans om de ‘gotische’ kleur te verkennen waar het begin van de 20ste eeuw nooit genoeg van kreeg. Het inventieve libretto van Armand Silvestre en Eugène Morand ontwikkelt contrasterende registers: het religieuze, het fantastische, het sentimentele en het krijgshaftige. Bovenal zorgt de aanwezigheid van een gespierde duivel, opgescheept met een knorrige vrouw, ervoor dat we het serieuze (sublieme) kunnen contrasteren met het komische (groteske).
